خلاصه ماشینی:
وی تلاش کرده است قدیمیترین آثار نمایشی هنر و خاور دور را با آثار یونانی و تراژدی کلاسیک اروپا و تئاتر مدرن مقایسه و وجوه مشترک این نمایشهای گوناگون را با توجه به فاصله زمانی طو لانی بازیابد و به این نکتهی کلیدی برسد که«بشر همواره در تلاش برای نجات از اضطراب است».
تئاتر یکی از نخستین ابزارهای تجزیه و تحلیل عینی روح بشر است و علم و فن همهی روانکاوی امروز نیز جز برای رسیدن به این هدف نیست.
البته مولف اذعان میکند که این منتخبات پراکنده از آثار تراژدی یونان به هیچ روی ارزش استدلالی مطلق ندارد و تنها به خاطر تأیید تراژدیهای یونان،اهمیت تکامل مسئلهی سرنوشت و مسئولیت خدایان و انسانها در طی سه ربع قرنی که زمان خلق اولین نمایشنامهی اشیل را تا مرگ اوریپید دربرمیگیرد،کمتر از تکامل مضامین درونی و پوشیدهی تراژدی در همین سالها است.
اما با بررسی این دو میتوان گفت که در برابر افسانهی«مرگ و رستاخیز»تئاتر یونان،از قرون 13 و 14 میلادی نمایشها مبتنی بر تم مرگ و تجدید حیات مسیح است،تنها اختلاف این دو عصر آن است که در آثار باستانی،درگیری قهرمان با مصایب و بلایا امری ناخواسته و جبری است حال آنکه،منادی مسیحیت(عیسی)،عالما و در کمال اختیار، خود را مانند یک انسان،خدا میکند و آزادانه سرنوشتش را برمیگزیند.
تئاتر و سیاست توشار در این فصل به تئاتر برشت پرداخته و تلاش دارد مواضع برشت را مورد توجه قرار دهد و خواننده را با خود در تأیید بعضی مواضع برشت همراه میکند.