چکیده:
).
خلاصه ماشینی:
"calliet(1988) و kendal (3991)میگویند که تغییر طول عضلاتی مانند عضله شکم،عضلات بازکننده تنه و بازکنندههای ران قوس ستون مهرهها در ناحیه کمری را تغییر میدهد و عدم توجه بموقع به این مهم موجب بروز وضعیت ناهنجار بدنی و در مراحل بعد پدید آمدن کمردرد است.
پیش از آنکه به تجزیه و تحلیل تأثیر برنامه تمرینی بر روی قوس کمر پرداخته شود، ذکر این نکته ضروری است که علی رغم توجه فزاینده به شیوهها و ابزار اندازهگیری مناسب قوس کمر در سالهای اخیر،تاکنون یک روش استاندارد با استفاده از خطکش منعطف معین نشده است؛بنابراین تعیین موقعیت طبیعی و غیر طبیعی قوس کمر در وضعیت ایستاده را مشکل ساخته است.
همچنین نتایج برخی از مطالعات نشان داده است که در تمرن پایین آوردن پاها،عضله خمکننده ران یک نیروی بسیار قوی برای جلوگیری از چرخش رو به پایین لگن اعمال میکند و چنانچه عضله شکم قدرت کافی را نداشته باشد،یک انحنای بیش از اندازه به ناحیه کمری میدهد که تأثیر معکوس به بار خواهد آورد.
واکر2و همکارانش در سال 7891 با بکارگیری آزمایش پایین آوردن هر دو پا در وضعیتی که آزمودنیها به پشت خوابیده و پاهای خود را به حالت کشیده از زاویه 09 درجه به پایین میآوردند، رابطه میان عملکرد عضلات شکم و چرخش لگن را مورد آزمون قرار دادند.
ازاینرو آزمودنیهای تحقیق حاضر تمرین دراز و نشست را با زانوان خم شده در زاویه 09 درجه انجام دادند تا بهطور غالب عضلات شکم بکار گرفته شوند؛هرچند که در این وضعیت نیز عضلات خمکننده ران هنوز قابلیت عمل داشته؛اما همانگونه که اشاره شد،میزان آن به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است."