چکیده:
هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی رابطه میان ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی (شاخصی از قدرت) و خستگی (شاخصی از استقامت) عضلات ارکتور اسپاین با میزان انحناهای سینه ای و کمری در افراد غیر ورزشکار. در تحقیق حاضر 22 مرد غیر ورزشکار با میانگین قد 175.78±4.09 سانتی متر، میانگین وزن 72.04±4.6 کیلوگرم، و میانگین سن 25.4±3.7 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا میزان انحنای سینه ای و کمری این افراد با استفاده از دستگاه اسپاینال ماوس اندازه گیری شد. سپس، حداکثر میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین با دستگاه الکترومیوگرافی سطحی در حین انجام آزمون انقباض حداکثری اکستانسورهای تنه سنجیده شد. در نهایت، آزمون نگه داشتن افقی تنه انجام شد و شاخص خستگی عضلات ارکتور اسپاین با محاسبه شیب فرکانس میانه از روی سیگنال های خام الکترومیوگرافی به دست آمد. نتایج نشان دادند بین ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای سینه ای رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین شاخص خستگی این عضلات با میزان انحنای سینه ای رابطه معنادار مثبتی مشاهده شد (p=0.022، r=0.535). علاوه بر این، مشخص شد که رابطه معنادار و مثبتی میان ماکزیمم میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات ارکتور اسپاین (قدرت) با میزان انحنای کمری وجود دارد p=0.043، r=0.527))، ولی میان شاخص خستگی این عضلات بامیزان انحنای کمری رابطه معناداری مشاهده نشد. با توجه به این نتایج پیشنهاد می شود هنگام مواجهه با ناهنجاری کایفوز به استقامت عضلات اکستانسور پشت و در هنگام تجویز تمرینات درمانی برای اصلاح قوس کمری به قدرت و ضعف عضلات اکستانسور پشت توجه بیشتری شود.
خلاصه ماشینی:
"تروبریج(2000)نیز اثر وضعیت قرارگیری پا را بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات چهارسر و همسترینگ،حین اجرای حرکت اسکات بدون وزنه بررسی و مقایسه کرده است و همانند تحقیقات پیشین،تفاوت معناداری را در فعالیت پاجمع(33%طول ساق پای آزمودنیها)و پاباز (100%طول ساق پای آزمودنیها)مشاهده نکرد.
ضریب همبستگی درونگروهی (ICC) و خطای استاندارد اندازهگیری( SEM ،واحد:میکروولت)محاسبه شده در هرعضله در آزمونهای MVIC و اسکات (به تصویر صفحه مراجعه شود) در جدولهای 2 تا 5،میانگین و انحراف استاندارد فعالیت الکترومیوگرافی نرماسازیشدهء (MVIC%) عضلات پهن داخلی،پهن خارجی،و دوسررانی در وضعیتهای پاجمع و پاباز حرکت اسکات،همچنین فازهای برونگرا و درونگرای حرکات نشان داده شده است.
میانگین و انحراف استاندارد فعالیت الکترومیوگرافی نرمالسازیشدهء %MVIC عضلات پهن داخلی،پهن خارجی،و دوسررانی در وضعیتهای پاجمع و پاباز اسکات (به تصویر صفحه مراجعه شود) *سطح معناداری 05/0?> P جدلو 3.
میانگین و انحراف استاندارد فعالیت الکترومیوگرافی نرمالسازیشدهء (%MCIV) عضلات پهن داخلی،پهن خارجی،و دوسررانی در فازها و وضعیتهای مختلف پا در حرکات اسکلت (به تصویر صفحه مراجعه شود) *سطح معناداری 05/0?> P نتایج آزمون تحلیل واریانس در بررسی اثر تعاملی وضعیت پا و فاز اسکلت نشان داد اثر تعاملی این دو متغیر در هرسه عضلهء پهن داخلی،پهن خارجی،و دوسررانی معنادار نبود(05/0؟> P ).
این نتایج سینتیکی با یافتههای الکترومیوگرافی حاصل از این تحقیق همخوانی دارد،چرا که در تحقیق حاضر،از طرفی فواصل بین پای تعریف شده در وضعیتهای پاباز و پاجمع(به تریتب 66 و 27 سانتیمتر)مشابه با تحقیق سینتیکی اسکامیلا و همکاران(به ترتیب 69 و 40 سانتیمتر)است؛از طرف دیگر،فعالیت بیشتر عضلات پهن،بهویژه عضلهء پهن داخلی،در وضعیت پاباز حرکت اسکات نشان داده شده است."