خلاصه ماشینی:
"معروفترین و بحثانگیزترین اثر او چارلی و کارخانه شکلاتسازی است که واکنشهای متعددی را از جانب منتقدان حرفهای سبب شد،خانم النور کامرون1در مجله بوک برد،نقد تندی علیه این کتاب نوشت و رولد دال در شماره بعدی،در مقالهای از خود و کتابش دفاع کرد.
» دیدگاه منتقدان منتقد معروف،خانم النور کامرون،نقد بسیار تندی علیه این کتاب نوشت: «چنین تصور میرود که کودکان ذاتا ذوق و سلیقه خوبی دارند و این استعداد خدادادی است.
اما از آنجایی که برای صداقت آقای دال احترام قائلم،تصور میکنم صداقت او در شناخت سادیسمی است که واقعادر کودکان وجود دارد و اینکه آنها از داستانهایی که شامل رگههای سادیسمی است.
دال در این کتاب با ارائه تصویری از اومپالومپا،درواقع به سیاهپوستان و یا به نوعی نژاد غیر سفید توهین کرده است.
» رولد دال،در جواب این منتقد گفت:«خانم النور کامرون[که تابهحال از وجود ایشان بیخبر بودهام]اظهارنظرهای پرخاشجویانه و بیرحمانهای درباره کتاب من چارلی و کارخانه شکلاتسازی کردهاند که این کار ایشان باعث رنجش بنده نمیگردد.
داستانی را که بیشتر از همه دوست داشتند، چارلی و کارخانه شکلاتسازی بود و خانم کامرون فقط باید از روی نعش من بگذرند تا مانع شوند آنها این کتاب را بخوانند.
» «بههرحال،مهمترین پیوند بین داستان ماتیلدا و چندین اثر دیکنز،درونمایه آنهاست،گرچه دکنز داستانهایی درباره کودکان عجیب و غریب روایت نمیکرد،اما بعضی از رمانهای مشهور او چون الیور تویست،دیوید کاپرفیلد و آرزوهای بزرگ، درباره کودکان حساس و بسیار باهوشی هستند که مورد بیمهری و غضب قرار گرفتهاند و در نهایت،همچون ماتیلدای دال از آنها اعاده حیثیت شده است."