چکیده:
جدا شدن فضای سکونت یا کار انسان ها از زمین و استقرار در ارتفاع، مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ را حل می کند؛ اما انسان را از طبیعت و زمین دور می کند. این دوری پایدار نیست و خیلی زود انسان برج نشین به جستجوی گم گشته خود می پردازد. سکنه ساختمان های بلند، علیرغم داشتن آخرین امکانات امروزه، زندگی در یک خانه دارای حیاط و باغچه را آرزو می کنند، حتی اگر این خانه قدیمی و فرسوده باشد؛ این خواسته در خیال ساکنین خانه های واجد باغچه و حیاط، تا از آن جدا نشوند، به آرزو تبدیل نمی شود1. در این مقاله تلاش بر این است تا به چگونگی استیلاء و مهار نیروها و عناصرطبیعت و بوم آوری های2 آن، فراموش کردن و حتی نابودی آن، بازگشت مجدد به بهره گیری مستقیم از آن در معماری و ساختمان سازی و فن آوری های مترتب بر آن پرداخته شود؛ روند طی شده کاوش می گردد و نمونه های بارز آن در سال های اخیر و در حوزه معماری، معرفی و تحلیل می شوند و نتایج آن: 1. کنار گذاشتن، تخریب و تغییر شکل دادن طبیعت و عناصر آن ممکن نیست. 2. الهام گرفتن و الگو سازی از آن درست است. 3. ترکیب آن با فن آوری در معماری هدف است. به بحث کشیده شده و به دست می آید.
Being separated the residential space or human' work from ground and residing in height overall، solve the low area space problem in big cities; but dispel people from nature and ground. This separation is not permanent and soon people in high buildings would search for their lost. Despite having modern facilities، residents wish to live in a house with court yard and garden even it's old and corroded; this wouldn't be a wish، until they separate from their house.
In this article the effort is on the manner of processing to control forces and elements of nature and it's ecology، forgotten and even destroyed، it returns to direct utilization of nature in architecture and construction and it's technologies; its process would explored and distinctive types in architecture would be introduce and analyzed and the outcome:
-Destroying and changing the nature and its elements wouldn't be possible، Inspiring and pattern making from nature is right،
-Composing directly with technology in architecture is the important purpose، would be criticized.
خلاصه ماشینی:
"طبیعت نیروها و عناصر خود را برای بازسازی آسیبهای طبیعی و حتی انسانی به کار می گیرد، اگرچه ممکن است این بازسازی سالها به درازا بکشد؛ چنان که جزیره آتشفشانی کرآکاتوا3، 50 سال بعد از آنکه به علت طغیان آتشفشانی وحشتناک سرسبزی خود را از دست داد، مجددا پوشیده از جنگل شد (انسان با جنگلکاری مصنوعی میتواند در کم شدن زمان بازگشت، به طبیعت کمک کند)؛ اما اگر سرعت تخریب عامل انسانی با استفاده از تکنولوژی بیشتر از سرعت آرام و متین طبیعت در بازسازی آن باشد، تمام چرخههای آن از حرکت می ایستد و در پایان از بین میرود.
تب مسابقه در مرتفع سازی، بعد از ساخته شدن امپایر استیت حدود40 سال و تا سالهای دهه70 قرن بیستم که برجهای مرکز تجارت جهانی در نیویورک و برج سیرز در شیکاگو ساخته شدند فروکش کرد، گرچه بلند مرتبهسازی هرگز کنار گذاشته نشده است و هر از چند گاهی ثبت (record) بلندترین ساختمان از شهری به شهر دیگر منتقل میشود؛15 ولی با اشباع شهرهای بزرگ از ساختمانهای بلند، چالش آینده، ایجاد ساختمان های بلندی است که در عین زیبایی، محیط شهری را ارتقاء داده و محیط طبیعی را نیز در خود ترکیب کنند و حتی ارتقاء و ارتفاع دهند.
ساختمانهای آینده بیشتر به روبات شبیه هستند تا معبد و مانند آفتاب پرست، خود را با محیط پیرامون تطبیق می دهند"30 آنان در ابتدای این راه بانی سبک فن آوری برترhigh_tech 31بودند (ریچارد راجرز در مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو و نورمن فاستر در بانک هنگ کنگ) سبکی که به ظاهر در تقابل با طبیعت است اما انطباق ساختمان با طبیعت و به کمک فن آوری در سبک فن آوری برتر نیز وجود داشته است و تغییر عنوان سبک در راستای توجه و رویکرد بیشتر به طبیعت می باشد."