چکیده:
شرکت منظم در فعالیت بدنی می تواند در افزایش و بهبود زندگی جسمانی و روانی سهیم باشد و باعث تغییراتی در خودادراکی شود. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قابلیت های جسمانی ادراک¬شده و واقعی دانشجویان دختر فعال و غیرفعال است. 182 دانشجوی دختر فعال و غیرفعال دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با دامنه سنی 18 تا 29 سال به¬طور تصادفی انتخاب شدند. به¬منظور ارزیابی فعال و غیرفعال بودن آزمودنی ها از دو پرسشنامه ارزیابی فعالیت بدنی و از پرسشنامه خودتوصیفی بدنی برای ادراک فرد از شایستگی های (قابلیت) جسمانی خود استفاده شد. همچنین برای ارزیابی قابلیت های جسمانی واقعی (استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی بالا تنه، استقامت قلبی- عروقی، انعطاف¬پذیری و ترکیب بدن) از مجموعه آزمون های ایفرد استفاده شد. یافته ها نشان داد دانشجویان فعال، در مقایسه با دانشجویان غیرفعال هم ادراکات شایستگی جسمانی مثبت تر و هم قابلیت های جسمانی واقعی بهتری داشتند. همچنین نتایج نشان داد دانشجویان فعال ادراکات ضعیف¬تری از قابلیت های واقعی خود داشتند، در حالی که دانشجویان غیرفعال ادراکات شایستگی جسمانی بهتری نسبت به قابلیت های جسمانی واقعی خود گزارش کردند. بر اساس نتایج می توان استنباط کرد که خودادراکی جسمانی و عزت نفس از مهم ترین ویژگی های سلامت جسمانی و روانی است و همچنین فعالیت بدنی ابزاری مناسب برای بهبود و افزایش عزت نفس و خودادراکی جسمانی می باشد.
خلاصه ماشینی:
"فوکس و کوربین (1989) معتقدند که ادراکات مثبت از سلامتی (قدرت و آمادگی)، جذابیت بدنی و شایستگی ورزشی بهطور مستقیم بر ادراکات عمومیتر global self-concept emotional self-concept Physical Self-perception Physical Competence Physical self-worth Physical fitness components خودارزشی جسمانی و دیگر خود ادراکات شایستگی جسمانی، مستقیما بر عزت نفس عمومی تأثیر میگذارد.
همچنین تغییرات مثبت در خودپنداره با مدت زمان و تعداد جلسات تمرین ارتباط دارد؛ به عبارت دیگر خودادراکات افراد در مورد بدن و شایستگی جسمانیشان نیز در مشارکت یا عدم مشارکت در فعالیتهای بدنی سهیم است؛ زیرا این ادراکات علاوه بر اینکه یکی از نتایج ارزشمند فعالیت بدنی است، با دیگر فاکتورهای سلامت روانی از قبیل عزت نفس، تأثیرات مثبت و کاهش اثرات منفی و افسردگی همبسته است (14، 15).
در مقابل، تیلور 1 و فوکس (2005) مشاهده کردند فعالیتهای بدنی تأثیری بر ادراک فرد از بدن خویش نداشته است (18)؛ بنابراین با توجه به یافتههای متناقض و با توجه به افزایش روزافزون علاقه به فعالیت بدنی و نقش خودادراکات بر مشارکت افراد در فعالیت بدنی، هدف از تحقیق حاضر مقایسۀ قابلیتهای جسمانی ادراک شده و واقعی دانشجویان دختر فعال و غیرفعال است.
همچنین برای ارزیابی قابلیتهای جسمانی واقعی (استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی بالاتنه، استقامت قلبی-عروقی، انعطافپذیری و ترکیب بدن) Taylor Physical Self Concept Questionnaire (PSDQ) health-related fitness components متناسب با مؤلفههای مورد نظر از مجموعه آزمونهای ایفرد 1 شامل استقامت هوازی 2 (دوی 1600متر 3 ) قدرت و استقامت عضلانی (دراز و نشست 4 و شنای سوئدی 5 ) انعطافپذیری (نشستن و رساندن 6 ) و ترکیب بدن (شاخص تودۀ بدنی 7 ) استفاده شد."