خلاصه ماشینی:
"محیط زیستپکن:چشماندازی برمحیط،حفاظتو توسعه نوشته:سن-دوچانگ2 ترجمه:کتایون علیزاده3 گرچه رشد شهری در کشور چین در 47 سال گذشته نسبتا آرام بوده(در مقایسه با بسیاری از کشورها که درسطح توسعهیافتگی قرار داشتند)اما نقش و عملکرد شهرها و ساختار اقتصادی آنها تحت تأثیرسیاستگذاریهای نظام سوسیالیستی به میزان زیادی تغییر کرده است و فعالیتهای صنعتی وجه غالب اقتصادشهرهای چین امروز شده است.
از آنجا که تقریبا 60 درصد درآمد شهر در سالهای اخیر از این صنایع تأمین شده است،بنابراین جایگزینکردن این صنایع آلودهکننده با صنایع تخصصی که دارای تکنولوژی تولید بالایی هستند-نظیر صنایعالکترونیکی که در زونگ گوانسون در حومۀ شمال غربی شهر مستقر شدهاند-به سادگی مقدور نیست و چندینسال به درازا کشید محققان مؤسسۀ جغرافیایی آکادمی علوم چین در اواخر سال 1980 طرح بسیار جالبیرا برای بازسازی اقتصاد شهر پکن و مکانیابی مجدد صنایع سنگین ارائه کردند.
اما به استثنای چند شهری که کاملا در نزدیکی پکن قرار دارند وبه خوبی با آن مرتبطاند(مانند چانگپینگ،هوایروو تونگچیان)،بیشتر این شهرها رشد کندتری نسبت به آنچهدر طرح پیشبینی شده بود داشتهاند؛به این معنا که تا سال 1990 جمعیت این شهرها تنها 1/08 میلیون نفر ومساحت آنها بالغ بر 155 کیلومتر مربع بوده است(شی کینگ شوش،1994،صفحۀ 34).
گرچه مقررات مربوط به حفاظت از محیط زیست برای پکن گامی به جلومحسوب میشود اما هنوز با اجرای کنترلی مناسب و مؤثر بر محیط زیست فاصلۀ زیادی دارد زیرا اولا توانایی مادر تشخیص آلودگی محدود است و جریمه تعیین شده نیز جندان نیست و سود حاصل از دور ریختنزبالهها به روشهای سنتی برای مؤسسات صنعتی چند برابر مبلغی است که باید به عنوان جریمه پرداخت کنند."