خلاصه ماشینی:
"نتایج تحقیق نشان داد بین افت ناوی،هایپر اکستنشن زانو،و پیچش درشت نی و سستی عمومی مفصلی با آسیب ACL ارتباط معناداری وجود دارد(0/05< p ).
Anterior Cruciate Ligament بروز این آسیب اثر دارند،اما اختلافات ساختاری اندام تحتانی،الگوهای حرکتی،سازوکارهای ویژۀ فعالسازی عضلات چهار سر به هنگام جابهجایی درشت نی،نحوۀ فرود و سطوح هورمونهای تولیدی از عوامل اختصاصیاند که با آسیب ACL زنان ارتباط دارند(11).
سپس،راستای اندام تحتانی در متغیرهای افت ناوی1،دورسی فلکشن مچ،پیچش درشت نی2،زاویۀ Q ،زاویۀ آنترورژن، چرخش داخلی ران،چرخش خارجی ران، هایپراکستنشن زانو،اختلاف حقیقی طول پا، اختلاف ظاهری طول پا،و سستی عمومی مفصل سهبار اندازهگیری و میانگین آن اندازۀ نهایی ثبت شد.
اما بین آنترورژن ران، سستی عمومی مفصل،زاویۀ Q ،اختلاف حقیقی طول پا،اختلاف ظاهری طول پا،چرخش داخلی ران،چرخش خارجی ران،و دورسی فلکشن با آسیب ACL ارتباط معناداری وجود ندارد.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین اختلاف حقیقی و ظاهری طول پاها با آسیب ACL ارتباط معناداری وجود ندارد.
نتیجهگیری با استفاده از نتایج تحقیق حاضر و یافتههای موافق محققان پیشین مبنی بر استعداد آسیبپذیری ACL زنان ورزشکار بهویژه در رشتههای توأم بافرود، کاهش شتاب و چرخشهای پیاپی،و نیز ارتباط آن با ناهنجاریهای بیومکانیکی اندام تحتانی بهویژه افت استخوان ناوی،چرهش بیش از حد درشت نی، هایپراکستنشن زانو،و سستی عمومی مفصلی و با استناد به بری تحقیقات پیشین مبنی بر برهم خوردن زاویۀ Q که عوامل خطرآفرین در بروز آسیبهای ACL است غربالگریهای اختصاصی ورزشکاران از سوی مربیان و متخصصان علوم ورزشی،و نیز مراقبت و درمان ورزشکاران مستعد ضروری به نظر میرسد."