خلاصه ماشینی:
"با این اوصاف،از نظر استدلال قرآنی تجلی خداوند نشانه مراوده الهی،امر الهی(تعلیم)،و نوعی طرزعقیده محسوب میشود که پیوند تنگاتنگی با خود مفهوم آفرینش دارد و عموما در چنین زمینه و بافتی نیز ارائهمیشود و مشهورترین نمونه آن در آغاز سوره الرحمن(55)آمده است:{/الرحمن/}*{/علم القرآن/}*{/خلق الانسان/}*{/علمه البیان/}*،بنابراین با عنایت به تاریخ رستگاری،لحظهای در زندگی بشر وجود دارد که با امر الهی آغاز شدهو ربطی به زمان دوار همچون زمان فیزیکی{/(ان خلقننا الانسان فی احسن التقویم/}*{/ثم رددناه اسفل السافلین)/}ندارد بلکه این زمان به صورت خطی و مستقیم رو به سمت روز قیامت به معنی هدف نهایی خود دارد.
آهنگ مجموع طول و حرکات و فواصل این آیات گویا ظهور قدرتحکیمانه و طلوع وحی را در افق ممتد و خط طولانی میان شرق و غرب و از شمال به سوی جنوب در برابرچشم مینمایاند که از سرزمین و سرشاخههای التین و الزیتون(دو سوگند کوتاه)طالع شده و با طنین طورسینین و هذا البلد الامین گسترش و تابش یافته،چنانکه در تعبیر و آهنگ طور سینین-حرکات ضمه ماقبل واوو کسرهها و سکونهای متوالی ارتفاع قله وحی و گسترش دامنههای آن گویا نمودار است و همچنین استآهنگ حرکات زبرین و زبرین اسفل سافلین که درآمدن در سطح پایین و جای گرفتن در آن را مینمایاند-عبارات و الفاظ و حرکاتی که در آیات این سوره به نظم درآمده و آهنگهایی که از آنها برمیآید،گامبهگام،نمونههای قدرت و تربیت را از زمین به آسمان و از محسوس به معقول تا آفرینش عالی انسان و هبوطو صعود آن پیش میبرد و باهم میپیوندد و..."