خلاصه ماشینی:
"از نظر منتقدین انگلیسی رسالهی منطقی-فلسفی (Tractus) که در سال 1291 میلادی منتشر شد و همچنین کتابهای آبی و قهوهای که در سال 8591 میلادی انتشار یافت،شاید مهمترین تاثیر را بر حوزهی ساختاری ادبیات انگلستان بر جای گذاشتهاند؛چرا که در این دو اثر بررسی اساس اموری چون نشانه،معنا و ساختار متن به نحوی که بازیهای زبانی (Language-game) را مطرح کردند بر نویسندگانی چون نایپل تاثیر شگرفی گذاشتند در حالیکه در انگلستان به دلایل متعددی اندیشههای دریدا مورد پذیرش واقع نشدند(برخلاف آمریکا)،همهی منتقدین و پیشگامان نقد ادبی دهههای 05 و 06 میلادی در انگلستان به نحوی تحت تاثیر ویتگنشتاین بودند و از او درس میگرفتند.
اولین و شاید موفقترین کسی که به نحوی تئوریهای فلسفی وینگشتاین در ادبیات را به صورتی مانیفستوار منتشر کرد منتقد مشهور استراوسون (Strawson) بود که در کتاب خود تحت عنوان اشخاص (Person) کلیه رئوس تئوریک نقد ادبی را از دیدگاه خاص ویتگنشتاین مورد مداقه و بررسی نامل قرار داد.
«هنری جیمز»که با کشف و شهود هنری،آثار خویش را بهرهگیری از مدل اروپایی به شکل رمان بومی(این ولایتی) تحریر میکرد چنان سهم با اهمیت و ریشهای برای نثر داستاننویسی قایل بود که نفوذ ایدههای وی تا امروز هم کاملا به عنوان یک معیار ارزشی قابل تامل است.
این مدخلها وقتی به همراه خود آن آثار-که دربارهشان صحبت به میان رفته-مطالعه گردند فهم مطالب را برای خواننده آسان کرده و راهنمای خوبی خواهند بود تا منتقدین به شگردهای روانشناسانه و متدهای نمایشیای که«جیمز»برای بیان مقصود ابداع نمود و به طرزی گسترده هنر داستاننویسی را غنا بخشید،پی ببرند."