خلاصه ماشینی:
"خوشبختانه رخداد مبارک انقلاب اسلامی ایران که در 22 بهمنماه سال 7531 ش به رهبری امام خمینی(ره)به مرحلهء شکوفایی خود رسید،و تحولاتی بنیادین در همهء شؤون فرهنگی،سیاسی و اجتماعی جامعهء ما پدید آورد،در آموزش زبان فارسی و کتابهای درسی آن تغییراتی چشمگیر و مفید ایجاد کرد و به گسترش و بارور کردن زبان فارسی توجهی خاص مبذول گردید،و در جریان سازندگیهای بعد از انقلاب، با اعتقادی که قاطبهء دولتمردان و کارگردانان سیاست کشور و اغلب روشنفکران دین باور انقلابی به نقش اساسی زبان فارسی داشتند که همه وقت میتواند بهعنوان مهمترین وسیلهء ارتباط میان اقشار جامعه و خطیرترین ابزار انتقال تمدن و فرهنگ اسلامی و مفاهیم انقلابی به نسل امروز مورد استفاده قرار میگیرد،و از طرفی با این باورمندی که به قول شاعر: که پیوند هر کشور است از زبان زبان در تن ملک باشد چو جان زبان است مایهء برازندگی برازندگی میوهء زندگی که راشد زبان نیاکان ز دست از آزادگی دیده بایدش بست زبان گر برون شد ز همخانگی کشد کار خویشان به بیگانگی6 در جهت پاسداری و گسترش و غنابخشی آن کوشش بسیار به عمل آمد،و از جمله در وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران که مسؤولیت سنگین تعلیم و تربیت میلیونها کودک و نوجوان کشور را در سطوح ابتدایی،راهنمایی و دبیرستان برعهده دارد و باید از رهگذر این وسیلهء اصلی ارتباطی-زبان فارسی-مفاهیم و ارزشهای مذهبی و انسانی انقلاب و دیگر مفاهیم علمی،هنری،ادبی موردنیاز جامعه را به آنها آموزش دهد،ابتدا برای تدوین کتابهای درسی مناسب که به منزلهء روح و مغز ارگان آموزشی است و طبعا این روح باید از هر نوع اندیشهء انحرافی و ضد اسلامی خالی و منزه باشد، تصمیمگیری شد و در حد امکانات موجود،کوششهایی به عمل آمد و با احساس ضرورت تجدیدنظر در آنچه تا قبل از انقلاب پیشآمده بود با بررسی محاسن و معایب گذشته ضمن همایشهایی مفصل به منظور برنامهریزی،از جمله در مجمعی مفصل در دیماه سال 2631 شمسی با شرکت گروهی از استادان و دبیران مجرب زبان و ادب فارسی کشور،طرحی نو برای این هدف درانداخته شد و سازمان پژوهش و برنامهریزی وزارت آموزش و پرورش با همکاری عدهای از صاحبنظران به تألیف کتابهای فارسی برای دورههای دبیرستان دست یازید،که محتوای آنها را موضوعاتی تشکیل میداد که با آموزششان مهارت خواندن و نوشتن و سخن گفتن و فهم معانی در دانشآموزان تأمین میشد."