خلاصه ماشینی:
لذا در مواردی که نیاز به شناخت پیشینه عناصر زبانی موجود در مکتوبات دورههای بعدی داریم ولی صورت باستانی آنها نمیتوانیم از کتیبههای محدود و معدود میخی نوشته فرس قدیم بیابیم، ناچار از معادلهای موجود آن در دیگر زبانهای هم زمان و هم عرض فارسی بویژه زبان اوستایی که مدارک کتبی قابل ملاحظهای از آن در دست است و از نظر ریشه و خانواده، خواهر زبان فارسی باستان به شمار میرود استفاده میکنیم و چنانچه معادل و یا چگونگی ساختار آن عنصر زبانی مورد نظر را در آثار بازمانده به زبان اوستایی نیز نیافتیم، به زبانسنسکریتکه آنهم خواهر دیگر فارسی باستان به شمار میآید و مشکلگشای ما در این گونه موارد است، تمسک میجوییم.
زیرا اولا بیش از هر زبان باستانی دیگری با زبانهای ایرانی قدیم قرابت و نزدیکی دارد و دیگر اینکه به دلیل کثرت واژگان به کار رفته در آثار بازمانده ازسنسکریتساخت تمامی عناصر زبانی موجود در دستگاه و سیستم زبانی دوران باستان را بر ما آشکار میسازد.
آریایی قدیم در زبان سنسکریت بدل به s?v و در زبانهای اوستایی و مادی sp و در فارسی باستان تبدیل به s میگردد: \فارسی باستان\اوستایی\مادی\سنسکریت اسب\ asa- \ aspa- \ aspa- \ as?va- همه\ visa- \ vispa- \ vispa- \ vis?va- سدیگر اینکه پس از کشف قواعد تحولی واجها، برای تطبیق این قواعد با تمامی موارد واژهگانی که در دورههای میانه و جدید وجود دارد ولی صورت قدیمیشان در متون موجود باستانی ایران یافت نمیشود، الزاما از معادلهای سنسکریت واژه استفاده میگردد.