چکیده:
تاریخ نویسان و متفکران درباره پیدایش تشیع، نظریات مختلفی مطرح کرده اند. از میان این نظریات، دو نظریه پیدایش تشیع در زمان پیامبر اسلام6و پیدایش تشیع در سقیفه، ویژه متفکران شیعی است. هر چند در این میان، چندی از دانش مندان اهل سنت و شرق شناسان نیز نظریه دوم را پذیرفته اند. بعد از رحلت پیامبر اسلام6، گروهی از انصار برای تعیین جانشین پیامبر6 در سقیفه بنی ساعده جمع شدند. مدتی بعد، چند نفر از مهاجران نیز شرکت کردند که در آخر، ابوبکر خلیفه مسلمانان شد ولی گروهی خاص، با طرف داری از حضرت علی7، مخالفت خود را ابراز داشتند و به هیچ وجه با انتخاب ابوبکر موافق نبودند. این گروه اهداف و انگیزههای خاصی داشتند. آنها جریانی را ایجاد کردند که به مرور زمان تکامل یافت. این جا سخن بر سر لفظ و کلمه «شیعه» نیست، بلکه نزاع اصلی بر سر وجود و یا عدم یک جریان فکری، بدون توجه به نام و یا کمیت و یا بروز اجتماعی آن است که شواهد تاریخی این جریان را به طور واضح نشان میدهد.
خلاصه ماشینی:
"یا رقابتی جدی بر سر این امر خطیر میان خود و مهاجران احساس میکردند که قبل از اتمام کفن و دفن جنازه رسول خدا6در سقیفه جمع شدند؟ چرا سقیفه پس از اتمام کفن و دفن جنازه رسول خدا6با حضور تمام سرشناسان مهاجر و انصار تشکیل نشد؟ گذشته از این، در نقل ابن سعد از سقیفه، از جریان سپاه اسامه و سبب حرکت نکردن آن یادی نشده که پیامبر اسلام6 در این زمینه چنین فرمود: «جهزوا جیش أسامه لعن الله من تخلف عنه» در حالی که بنابه گزارشی، عدهای با سرپیچی از دستور پیامبر6برای هم راهی سپاه اسامه، در سقیفه شرکت کردند.
مقدمه یاد شده چنین است: وقتی پیامبر6 رحلت کرد، طایفه انصار دور سعد بن عباده در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و علی7و زبیر بن عوام و طلحه بن عبدالله، خود را در خانه فاطمه از آنها جدا ساختند؛ در حالی که بقیه مهاجران به هم راهی با اسیدبن خضیر با بنی عبدالاشهل در اطراف ابوبکر گرد آمدند.
همه به جز ابن سعد، روایت کرده اند که ابوبکر بعد از خطاب به مردم در موضوع رحلت پیامبر اسلام 6هم راه با ابوعبیده، به احتمال زیاد به خانه ابوعبیده رفتند و در آن جا با هم ملاقات کردند تا درباره بحران انتخاب رهبری بحث کنند که به سبب رحلت پیامبر اسلام6به وجود آمده بود."