خلاصه ماشینی:
"نشر ایراننامه را با محتوای شش سال و نیم نخستین دورهء انتشارش،به مسؤولان بنیاد پیشنهاد کردم،با این استدلال که پس از انقلاب اسلامی در ایران،تمام مجلههای مربوط به تحقیقات ایرانشناسی و زبان و ادب فارسی از یغما و سخن و راهنمای کتاب و...
وی پیش از آغاز کار،یکی دو موضوع اساسی را نیز با من در میان نهاد:میدانی که پولی از ایران نیاوردهام که با آن بنیاد را اداره کنم باید در درمانگاهها از صبح تا شام کار کنم،و بخشی از درآمدم را به بنیاد کیان و به کارهای فرهنگی و هنری که همیشه مورد علاقهام بوده است،اختصاص بدهم.
بنیانگذار بنیاد کیان نه فقط نشر منظم ایرانشناسی را در سر لوحهء کارهای بنیاد قرار داده و استقلال آن را محترم شمرده است،بلکه تاکنون به برگزاری کنگرههای فردوسی و نظامی گنجوی در واشنگتن و لوس آنجلس،مجالس بزرگداشت چند تن از استادان ایرانی،و جلسات سخنرانی در کنفرانسهای سالانهء mesa نیز همت گماشته است.
نخست آنکه چون پیوسته معتقد بودهام هر شخص یا مؤسسهای باید بتواند به سؤال«از کجاآوردهای؟»پاسخ روشن بدهد و منابع مالی خود را معرفی کند،در چهارده سال گذشته که مسؤولیت نشر این دو مجله را برعهده داشتهام باتوجه به آنچه در این گزارش آمده است توانستهام به این سؤال جواب بدهم.
سبب ذکر این موضوع آن است که سه چهار سال پیش یکی از هموطنانی که درصدد نشر مجلهای بود،روزی-در حضور دو تن از استادانی که برای شرکت در کنفرانس نظامی گنجوی به امریکا آمده بودند-بیمقدمه از بنده پرسید برای هر مقاله که در ایرانشناسی چاپ میکنید چقدر میپردازید؟ ضمن اینکه از این پرسش سخت تعجب کرده بودم،پاسخ دادم:هیچ."