خلاصه ماشینی:
"تا سال 1890 شعر سمبولیک جای خود را میان مردم باز کرده بود،اما نمایشنامه نه؛ پرنسس مالن،اولین نمایشنامهء ماترلینک را که اعتراضی بود به ناتورالیسم عینی و ملموسی که آن زمان صحنهء تئاتر را قبضه کرده بود،میتوان نخستین نمایشنامهء سمبولیستی نامید.
این بدعت و نوآوری در سه نمایشنامهء او درون،ناخوانده و کورها پدیدار است و مباحث مطرح شده در آنها زیربنای تمام نمایشنامههای سمبولیستی ماترلینک است.
در پایان وقتی همه پدربزرگ را تنها میگذارند و به اتاق مادر (به تصویر صفحه مراجعه شود) @تندیس موریس مترلینک در دانشگاه مکزیکوسیتی 1972 مرده میروند،پیرمرد وحشتزده و سرگردان در دنیایی که دیگر برایش آشنا نیست،تنها میماند.
این گفته چه درست باشد چه غلط،در هر حال نمایشنامهء درون(1894)بهترین نمایشنامهء استاتیک ماترلینک شناخته شده است که در آن تا منتهی درجه از سکوت استفاده شده است و به طرزی غریب از نمایشنامههای بیماجرای در چشم انتظار گودو و آخر بازی بکت خبر میدهد.
این بحث ناتوانی واژهها در بیان حقایق ذهنی،حقایقی که فقط میتوان با سکوت به آنها رسید،پایه و اساس نمایشنامهء تکپردهای درون است.
در حیاط خانه، پیرمردی که دوست خانواده است با مردی بیگانه دارند با هم آهسته حرف میزنند و منتظر لحظهای هستند که یکی از آنها یا هر دویشان باید بروند،در خانه را بزنند،و به پدر و مادر بگویند که دختر سومشان غرق شده است.
از دیگر آثار موریس ماترلینک: گلخانه(مجموعه اشعار)1889 پرنسس مالن 1889 کورها و ناخوانده 1890 هفت شاهزاده خانم 1891 پلئاس و ملیزاند 1892 درون 1894 زندگی زنبور عسل 1901 آریان و ریش آبی 1902 مونا وانا 1902 هوشمندی گلها 1907 پرنده آبی 1909 زندگی مورچگان 1930 دروازهء بزرگ 1939 دنیای دیگر 1942 ژاندارک 1948"