خلاصه ماشینی:
"در بخش «تغذیه»، گیاهان، میوهها، حبوبات، مواد آلی، مواد لبنی و پروتئینی، هر کدام چه میزان مورد نیاز انسان است؟ و یا در دسترس او قرار دارد؟ و چه گونه باید مصرف شود؟ کدام اولویت دارد؟ پاسخ این سؤالات را، علم در سایهسار عقل و وحی مشخص میکند.
شناخت نعمتها و نعمت بخش و وظیفه خویش نسبت به آفریدگار و الطاف و انعام او و بهرهبردای از امکانات در جهت اهداف و مسؤولیتها، مقتضای عقل و اندیشه انسانی است.
اگر سعادت انسان را دارای دو بخش نظری و عملی بدانیم، نیمی از خردورزی به علم و آگاهی و معارف نظری انسان مربوط میشود و نیمۀ دیگر آن، به رفتار ما و چگونگی بهرهگیری از نعمتهای خداوندی در زندگی فردی و اجتماعی بستگی دارد.
مدیریت منابع و مصرف از آنجا که منابع طبیعی و انسانی و دستاورد تلاشگران عرصۀ تولید در اختیار عموم جامعه قرار میگیرد، بنابراین همه و به ویژه مدیران و دولتمردان که امکانات و اموال عمومی و نیروهای انسانی بیشتری در اختیار ایشان است، در بهرهگیری بهتر از منابع باید تمام توان خویش را به کار گیرند و منابع و نعمتهای الهی را عاقلانه مدیریت کنند.
10 خداوند، نعمتهای فراوان کل جهان و آسمان و زمین را برای بهرهگیری انسان آفریده است و از اینکه بندگان او از این ارمغانهای آسمانی استفاده کنند، هیچ دریغی ندارد ولی رهنمودهایی برای شیوۀ استفاده و کم و کیف آن صادر کرده است که این محدودیتهای بهرهبرداری نیز در جهت مصالح و منافع خود انسانهاست."