چکیده:
هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی هوازی با تواتر 3 و 5 جلسه در هفته بر حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی – عروقی (پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت بالا) در موش های صحرایی. برای این منظور 56 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار (با وزن 325.6±4.93 گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران بارداری آنها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه اصلی شامل گروه کنترل، گروه های تمرینی تناوبی 3 و 5 جلسه ای، و زیر گروه های پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون تقسیم شدند. برنامه تمرینی تناوبی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 یا 5 جلسه تمرین با بار پیشرونده و با سرعت 12 تا 23 متر در دقیقه و مدت 10 تا 80 دقیقه اجرا شد. خون گیری در سطوح پایه و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی در سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر HS-CRP به روش ایمنوتوربیدیمتریک و شاخص های کنترلی LDL-C و HDL-C نیز با روش آنزیماتیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و اندازه گیری های مکرر و آزمون های تعقیبی شفه و LSD تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر درون گروه های HS-CRP گروه کنترل پس از 6 و 12 هفته افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرینی در 6 هفته نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفته دوازدهم فقط در گروه تناوبی 5 جلسه ای به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تفاوت HS-CRP سه گروه نشان داد این تفاوت فقط بین دو گروه تناوبی 3 و 5 جلسه ای با گروه کنترل به دنبال 12 هفته تمرین معنادار است. تغییرات مشابهی نیز درمقادیر LDL-C و HDL-C بین سه گروه مشاهده شد. با توجه به یافته های این تحقیق می توان گفت فعالیت بدنی نقش قابل توجهی در کاهش التهاب و در نتیجه پیشگیری از بیماری قلبی – عروقی دارد و در این خصوص تعداد جلسات تمرینی و تداوم تمرینات و اجرای آن به صورت منظم جزء مهمی از برنامه تمرینی محسوب می شود.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نشان داد مقادیر درون گروههای HS-CRP گروه کنترل پس از 6 و 12 هفته افزایش معناداری داشت،در حالی که در هر دو گروه تمرینی در 6 هفتهء نخست تمرین،کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفتهء دوازدهم فقط در گروه تناوبی 5 جلسهای به لحاظ آماری معنادار بوده است.
لذا به نظر میرسد کاهش فعالیت سیکل شبانه و عدم فعالیت در کل دورهء پژوهش احتمالا باعث افزایش مقادیر HS-CRP ، LDL-C و کاهش HDL-C در گروه کنترل در مقایسه با گروههای تمرینی شده است.
اکثر مطالعاتی که تاکنون در خصوص تأثیر تعداد جلسات تمرینی در روز یا هفته بر آمادگی بدنی و شاخصهای خطر انجام گرفته نشان میدهد هیچ مدرک علمیای مبنی بر اینکه چند ساعت تمرین در روز یا هفته باعث افزایش آمادگی و کاهش عوامل خطر میشود وجود ندارد.
احتمالا این تغییرات غیر همسوی ناشی از استرس تمرین و از سوی دیگر افزایش HDL-C و کاهش LDL-C باعث ایجاد تغییرات اندک مقادیر شاخصهای مرتبط با التهاب در گروههای تمرینی نسبت به هم و همچنین در مقایسه با گروه کنترل شده است.
اگرچه این آپوپروتئینها در پژوهش حاضر اندازهگیری نشده،گزارش پژوهشی فون و سیمون حاکی از آن است که تغییرات قابل توجه مقادیر آپوپروتئین A و B به عواملی از قبیل جنسیت زن، نوع هوازی،شدت،مدت تمرین در هر جلسه،و طول دورهء تمرین وابسته است،طوری که اکثر مطالعاتی که اثر تمرینات هوازی کمتر از 8 هفته را بررسی کردهاند،عدم تأثیر قابل توجه این آپوپروتئینها و در نتیجه HDL-C و LDL-C را گزارش دادهاند(39)."