چکیده:
هدف تحقیق حاضر عبارت است از بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی(13 هفته)بر لپتین سرم مردان چاق.به همین منظور تعداد 24 نفر(16 مرد چاق با میانگین وزن 7/82 کیلوگرم،درصد چربی بدن 7/23 درصد، حد اکثر اکسیژن مصرفی 5/25 میلیلیتر برای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه؛و 8 مرد لاغر با میانگین وزن 75/57 کیلوگرم،درصد چربی بدن 32/8 درصد،و حد اکثر اکسیژن مصرفی 29 میلیلیتر در هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه)با دامنهء سنی 35-48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند.مردان چاق به صورت تصادفی در دو گروه 1.تمرین هوازی،و 2.کنترل قرار گرفتند.گروه سوم شامل مردان لاغر بود.از همهء آزمودنیها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد.گروه آزمایش به مدت 13 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرینات هوازی داشتند.برنامهء تمرینات هوازی عبارت بود از دویدن مداوم با شدت 75-85%حد اکثر ضربان قلب. مدت دویدن در جلسهء اول 15 دقیقه بود که هر دو جلسه به صورت پلهای 1 دقیقه به زمان دویدن افزوده میشد،تا اینکه زمان دویدن به 30 دقیقه افزایش یافت.سپس تا آخرین جلسهء تمرین(پایان هفتهء سیزدهم)این مدت حفظ گردید.نتایج نشان داد تمرینات هوازی باعث کاهش معنادار میزان لپتین در مردان چاق میگردد. همچنین،مشخص گردید که در حالت پایه غلظت لپتین سرمی در مردان چاق بهطور معناداری بالاتر از مردان لاغر است.به علاوه،همبستگی مثبت و معناداری بین میزان لپتین با انسولین و درصد چربی بدن و همبستگی منفی و معناداری بین میزان لپتین با اسید چرب آزاد سرم در حالت پایه در کل آزمودنیها مشاهده گردید. میتوان گفت لپتین نسبت به تمرینات هوازی سازگار میشود و غلظت سرمی آن کاهش مییابد.این کاهش بیشتر از تغییری است که در تودهء بافت چربی مشاهده میشود.
خلاصه ماشینی:
"الیو و همکاران بیان کردند که 60 دقیقه تمرین با شدت 70 درصد حد اکثر اکسیژن مصرفی میزان لپتین در مردان تمرین کرده را بهطور معناداری کاهش میدهد(14).
نتایج نتیجهء آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه در رابطه با تمامی متغیرهای ارائه شده در جدول 1 (مرحلهء قبل از تمرین)به جز سن،قد،و حد اکثر توان هوازی نشان داد بین سه گروه تفاوت معناداری وجود دارد.
ارتباط لپتین با درصد چربی بدن،انسولین،و اسید چرب آزاد در حالت پایه (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری نتیجهء اصلی تحقیق حاضر این بود که انجام 13 هفته تمرین هوازی میزان لپتین سرم در مردان چاق را کاهش معناداری میبخشد.
از طرف دیگر،تولید کمتر لپتین توسط بافت چربی به علت تمرین هوازی ممکن است در پاتوفیزیولوژی چاقی نقش مهمی داشته باشد اما این نکته را نیز نشان میدهد که احتمالا حساسیت بافت به لپتین افزایش یافته و بر این اساس،غلظت لپتین سازگار شده است.
ما نتیجه گرفتیم تفاوت در درصد چربی بدن آزمودنیها بیانگر تفاوت در جمع لایههای چربی زیر پوستی گروه تمرین کرده و کنترل است،در صورتی که تفاوتی در مورد چاقی شکمی(که به صورت غیر مستقیم با نسبت محیط کمر به لگن اندازهگیری گردید)بین دو گروه مشاهده نشد.
به علاوه تمرین به افزایش پاسخ لیپولیزی به محرک بتا آدرنرژیک در بافت چربی زیر پوستی میانجامد و از این طریق بروز ژن چاقی و در نتیجه غلظت لپتین سرمی را کاهش میدهد(29).
از تحقیق حاضر چنین میتوان نتیجه گرفت که تمرین هوازی به کاهش غلظت لپتین سرمی در مردان چاق میانجامد و این کاهش بیشتر از مقداری است که از تغییر در تودهء بافت چربی حاصل میشود."