خلاصه ماشینی:
"پاتنام سرمایه اجتماعی را امری ضروری برای کارامدی نهادهای دموکراتیک میداند،اما اگر فرهنگ سیاسی حاکم بر جامعه به تعبیر آلموند و وربا از انواع «فرهنگ دهکوره»به معنی بیتفاوتی و جهل نسبت به دولت ملی و سر فروبرده در واحدهای محلی مانند قبیله یا روستا باشد یا از گونهء«انقیادی»به معنای نگرش احترامآمیز توأم با ترس به نظام سیاسی و باور بر اینکه توانایی مشارکت در امور وجود ندارد باشد[بدیع،9731،95]،به نظر میرسد که سرمایه اجتماعی در این وضعیت توان ارائهء سومندیهای ود را نخواهد داشت.
از آنجا که در این زمینه توجه به نهادهای ادارهکننده شهر محدود شده است،در این بخش از نوشتار سه پژوهش تجربی که از مفهوم سرمایه اجتماعی یا مفهوم نزدیک به آن یعنی فرهنگ مدنی برای مطالعه چگونگی ارتباط و پیوند آن با عملکرد حکومتی و نهادی استفاده کردهاند،بررسی میشود.
عمده پرسشهای پاتنام اینها هستند: 1-چرا بعضی از حکومتهای دموکراتیک موفقاند و برخی ناموفق؟ 2-برای ایجاد نهادهای نمایندگی قوی و مسئول و کارآمد،چه شرایطی لازم است؟ 3-شرایط اجتماعی،اقتصادی،سیاسی و فرهنگی نهادها چه تأثیری بر عملکرد آنها دارد؟ 4-هنجارها و شبکههای مشارکت مدنی چه تأثیری بر کارآمدی و پاسخگویی حکومتها دارند؟ پاتنام از روشهای تحقیق متنوعی مانند مشاهده میدانی منظم،مطالعه موردی و روشهای تاریخی برای پژوهش خود بهره برد.
پرسش این است که سرمایه اجتماعی به معنای شبکههای همکاری و مشارکت،اعتماد اجتماعی و هنجارهای مربوط به همکاری و تعاون تا چه میزان در جامعه شهری ایران وجود دارد؟این سرمایهای است که وجود آن یکی از پیششرطهای تحقق ایه حکومتمداری خوب بهشمار میآید و مورد تأکید گزارش جهانی Habitat برای از میان برداشتن موفقیتآامیز مشکلات ودستیابی به توسعه شهری نیز هست."