خلاصه ماشینی:
"آنچه محل بحث است این است که در خصوص مسئله ولایت و عمل با دو دسته روایات روبهرو هستیم؛ یک دسته روایاتی که فضایل شیعه را بر میشمارند و علاوه بر اینکه نه تنها اعتقاد به ولایت را شرط قبولی اعمال و شرط نجات میدانند، به شفاعت و آمرزش گناهان شیعیان نیز وعده میدهند.
آنچه بحث برانگیز است این است که دیدگاه نجاتبخشی ولایت مختص شیعیان است، حال آنکه در منابع اهل سنت در کنار ایمان فقط بر عمل تأکید شده است و نه تنها برای مسئله ولایت جایگاهی قائل نشدهاند، بلکه با اشاره به آیاتی نظیر «الا تزر وازرة وزر اخری» و «ان لیس للانسان الا ماسعی» امید به نجاتبخشی از راه شفاعت و انتساب به برخی افراد ممتاز را بیفایده میدانند؛ (1) هر چند ولایت به معنای محبت اهلبیت پیامبر مورد قبول همه اهل قبله است.
در ادامه حدیث، به ترتیب فضیلت هر یک از آنها بر شمرده میشود و در پایان حضرت درباره اهمیت ولایت میفرماید: «اگر مردی شبها را به عبادت سپری کند و روزها را روزه بدارد و تمام اموالش را صدقه بدهد و در تمام عمرش حج را به جا آورد، اما امر ولایت ولی خدا را نشناسد تا از او پیروی کند و تمام اعمالش با راهنمایی او باشد، برای او در ثواب خدای عزوجل حقی نیست و او در شمار اهل ایمان نیست.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: «هنگامی که در روز قیامت [پل] صراط بر روی جهنم نصب میشود، از آن کسی عبور نمیکند، مگر اینکه جواز عبوری داشته باشد که در آن ولایت علی بنابیطالب باشد و این همان سخن خدای تعالی است که: «و قفوهم انهم مسئولون»، یعنی باید نسبت به ولایت علی بنابیطالب پاسخگو باشند»."