چکیده:
فرانسه در اواخر قرن شانزدهم با به قدرت رسیدن خاندان بوربون وارد سیاستهای مستعمراتی شد.فرانسویها نخست کوشیدند به دریای مدیترانه نفوذ کنند و هنگامی به سوی هند و ایران متمایل شدند که انگلیسیها و هلندیها جای پای محکمی در این دو کشور داشتند.روابط فرانسه با ایران در ابتدا با فرستادن هیئتهای مذهبی در زمان لوئی سیزدهم آغاز شد.شاه عباس اول به مبلغان فرانسوی آزادی مذهبی داد و این مسئله به منافع تجاری در ایران نیز توجه کرد و کمپانی توانست از شاه عباس دوم امتیازهای شایان توجهی بگیرد،اما نیروی دریایی فرانسه توان رقابت با نیروی دریایی انگلیس و هلند را نداشت و از طرف خشی هم به دلیل مخالفت عثمانی،روابط مستحکمی ایجاد نشد.شاه سلطان حسین بسیار کوشید که از فرانسه در برابر اعراب مسقط کمک بگیرد،اما فرانسویها مشغول جنگهای جانشینی اسپانیا بودند و حاضر نمیشدند این مهم را به عهده بگیرند؛بدین ترتیب روابط ایران و فرانسه در دورهء صفوی هیچگاه بر اساس منافع مشترک و به گونهای مؤثر گسترش نیافت.
خلاصه ماشینی:
"مسئله به منافع تجاری در ایران نیز توجه کرد و کمپانی توانست از شاه عباس دوم
نمیشدند این مهم را به عهده بگیرند؛بدین ترتیب روابط ایران و فرانسه در دورهء
شرقی سبب شد که فرانسه به منافع تجاری در ایران نیز توجه کند.
دلائل توسعه نیافتن روابط ایران و فرانسه در این دوره بررسی نشده است.
این کشور و جنگهای فرانسه در اروپا بر روابطش با ایران از اهداف دیگر این
ایران و بدست آوردن تفوق و برتری فرانسه در این کشور است(قائم مقامی،ص 481).
که مبادا سلطان عثمانی به روابط با ایران حسادت کند و سفیر،دلیل رفتن خود
تأسیس کمپانی هند شرقی سبب ایجاد روابط میان ایران و فرانسه نیز شد.
پس از مرگ شاه عباس دوم،نمایندهء کمپانی فرانسه در ایران نزد شاه
به گونهای که وقتی یکی از کنسولهای فرانسه به شاه ایران گفت که دولت فرانسه
شده بود،رشوه دادند تا از رفتن به فرانسه چشمپوشی کند و پیوسته یادآوری میکردند که لوئی چهاردهم برای عوض تبریک بر تخت نشستن شاه،سفیری
مسئلهء مهم برای ایران در این قرارداد اتحاد علیه اعراب مسقط بود که در
بود،اما فرانسه در این زمان هنوز قرارداد را تصویب نکرده بود و لوئی چهاردهم در
موانع روابط ایران و فرانسه بود و به دلیل مخالفت با این روابط،مأموران ترک،
هدیههای لوئی به شاه ایران را نیز تلف کرده بود و از مجازات میترسید و در راه
و توسعه نیافتن روابط ایران و فرانسه بود.
در اواخر عصر صفوی که ایران به دلائل سیاسی قصد داشت روابط با فرانسه را گسترش دهد،فرانسویان با هدفهای مذهبی و تجاری با"