خلاصه ماشینی:
"پیش از آنکه سخن را بپایان برم از آنجا طه حسین،در ادبیات معاصر عربی،بویژه در دو زمینه نقد ادبی و داستاننویسی نقشی بزرک بعهده داشته است، جا دارد که از نقش وی در این زمینه باختصار سخن بگویم: >1-طه حسین منتقد طه حسین روشهای نقد تاریخی و ادبی را که از اروپائیان آموخته است برای بررسی و ارزیابی آثار عربی بکار میگیرد و برای نخستین بار دنیای عرب را با شیوه علمی نقد ادبی آشنا میسازد وی در یک سلسله از مقالات«حدیث الاربعاء»زیر عنوان«القدماء و المحدثون»2میکوشد تا دوره اول حکومت عباسیان را با دید تازهیی مورد بررسی قرار دهد،و در یکی از این مقالات با استناد به اشعار و اخباری که به لهو و لعب پرداختن هرون الرشید و مأمون را گواهی میدهد،ابو نواس،میخواره شکاک و زندیق را نماینده راستین نحوه اندیشه و شیوه زندگی بیشتر مردم آن روزگار (1)-نگاه کنید به الادب العربی المعاصر،فی مصر،ص 482 (2)-نگاه کنید به حدیث الاربعاء،ج 2 ص 3-57 معرفی میکند.
3 اثر مهم دیگر طه حسین در زمینه نقد کتاب پر هیاهوی«فی الشعر الجاهلی» است که در سال 1926 بانتشار آن دست مییازد؛وی در این کتاب با بکار بستن روش دکارت که رسیدن به یقین بر اساسی درست را مستلزم شک کردن در درستی هر چیز میداند، همه احکام تاریخی قدیم را درخور شک و شایسته بررسی مجدد معرفی میکند و میگوید:اگر گذشتگان درباره شاعری رأیی اظهار کردهاند مانع از آن نمیشود که ما نیز امروز رأیی دیگر صادر کنیم و ای بسا که نظر ما دقیقتر و درستتر باشد!و بدینگونه (1)-نگاه کنید به حدیث الارباء،ج 2 ص 36 (2)-همان کتاب ص 58-62 (3)-همان کتاب ص 63-70 درستی آنچه را که قوم عرب،پس از قرآن کریم،ارزندهترین گنجینه ادبی خود میشمارد1انکار میکند و باین نتیجه میرسد که اشعار منسوب بدوره جاهلیت همه ساختگی است و در روزگاران پس از اسلام سروده شده و بدلائل گوناگونی به دوره پیش از اسلام نسبت داده شده است."