خلاصه ماشینی:
"وی با آنکه زبان مادریش اردو بوده با ادب فارسی آشنایی داشته است و بنابراین در آن سرزمین کمر همت میبندد و به معرفی بزرگان ادب و عرفان ایرانی میپردازد تا آنجا که به گفتهء نویسنده کتاب The Hand of Poetry که گویا یکی از همان کتابهای پرفروش روز آمریکاست، «امروز»پس از هفتاد سال،مردم غرب[آمریکا]بسیار بیشتر با شاعران ایرانی آشنایی یافتهاند، مع الوصف،هنوز هم امکان دارد که اگر از یکی از استادان ادبیات بپرسید که جلال الدین رومی را میشناسد یا نه او جواب منفی بدهد.
جلال الدین رومی عمر عنایت خان ترجمهء حسن لاهوتی موضوع سخن امروز من جلال الدین رومی بزرگترین شاعریست که دنیا تاکنون به خود دیده است:شاعری که پیامش،چه در زندگیش و چه در آثارش،مرز مشخص دورهای تازه،گامی تازه در تصوف،را نشان میدهد؛و این تصوف کهنترین مکتب عارفان و فیلسوفان است که از مکتب عرفان باستانی مصر سرچشمه گرفته بود.
از عمر چه اندک برجاست،این اندک را نیز غرق آن خواهی ساخت؟» رومی گفت،«تدبیر چیست؟چه میخواهی بگویی؟» «میخواهم بپرسم آیا اندیشهای که هدف از زندگی تو چیست یا نه؟این منصب که اکنون بدست آوردهای،این مرتبت و مقام و نام،هدف همین است؟به کجا خواهی رسیدن،در انتظار چهای؟چه مقصود و منظوری پیش رو داری؟آیا زندگی تو همین عمر گذرایی است که آدمی از تولد تا مرگ میبیند و چهار روزی بیش نیست،یا زندگی دائم است؟اگر دائم است،به کجا ادامه مییابد؟اگر این مقام رفیع امروز ازآن تست،روزی از آن دیگری بودهست،و باز روزی از آن دیگری خواهد بود."