خلاصه ماشینی:
"از نظر مسیحیان جلجتا در مرکز عالم واقع است،زیرا قلهی کوه جهان نیز جایی است که حضرت آدم(ع)در آنجا آفریده شده است.
در تاریخ طبری روایت شده که حضرت آدم(ع)بر قله کوهی مقدس به نام بوذ در سرندیب سرزمین هند فرود (به تصویر صفحه مراجعه شود) آمد که از همه قلههای جبال به آسمان نزدیکتر است و وقتی که حضرت آدم(ع)در آن کوه جای گرفت، پایش بر کوه و سرش در آسمان بود و تسیبح فرشتگان را میشنید و با آن انس گرفته بود و فرشتگان از او بیم داشتند،به همین جهت قامت آدم کاهش یافت.
کوه دماوند همچون فوجی یاما،در اذهان مردم سرزمین ایران اهمیت بسیار زیادی یافته،به گونهای که اثرات پایداری را در تاریخ اساطیری ایرانی باقی گذاشتهاند و مرکز صحنهشماری از رویدادهای اساطیری و افسانهای گشته است.
است(نصرتی،1377،ص 16) (نصرتی،1373،ص 93)همهء این اسطورهها و افسانهها حکایت از این دارد که کوه دماوند،این کوه آیینی و اساطیری به یکباره آیین و اسطوره و تاریخ را در مینوردد و خود مبدل به نمادی یگانه میشود که تمامی رخدادهای مینوی و زمینی را در پهنهی گستردهی خویش میپروراند و بدین ترتیب یاددار و یادگار باورهای دیرینه میشود.
کوه از این دیدگاه،حجمی است کامل و چشمنواز،به طوری که ارتفاع و عظمت آن، آمدمی را محسور خویش میسازد و به جهت عظمت و بزرگی که دارد،نظر هر بینندهای را به خود معطوف میدارد و از هر منظر که به آن نگاه کنی، شایستهی دیدار است و چشم بیننده را از پایینترین نقطهی خاک یعنی عالم مادی به سوی بالاترین نقطه که سر به آسمان بیانتها یعنی عالم قدسی دارد،میکشاند."