خلاصه ماشینی:
"این اساطیر آفرینش کیهان و اساطیر مربوط به اصلاند که به یاد مردمان میآورند که چگونه کیهان و نیز هرچه بعد از پیدایش آن روی داد،پدید آمدهاند»1بدینگونه، هر نروز برابر است با از نو آغاز کردن زمان که همان تکرار بندهشن و تکوین جهان است.
»13و نیز در بخش دیگر،دربارهء نوروز گوید: «چون پادشاهی بعد از طهمورث به برادرش جمشید رسید و از این تاریخ هزار و چهل سال گذشته بود و آفتاب اول به روز فروردین تحویل کرد و به برج نهم آمد.
پس در این روز که یاد کردیم، جشن ساخت و نوروزش نام نهاد و مردان را فرمود که هرسال چون فروردین نو شود،آن روز را جشن کنند و از روز نو دانند تا آنگاه دور بزرگ باشد که نوروز در حقیقت بود.
23 جشنای کهن ششگانه زرتشتی،یعنی گاهنبار ( Hahanbar )،هریک به خلقت عنصر خاص طبیعی مربوط است،مثلا جشن مئیذیویی زرمیه ( Maidhyoi-Zaremaya )به معنی«میانه سبزی» یا درواقع«میانه بهار»،چهل روز پس از آغاز بهار یا در همین روز اردیبهشت برگزار میشد و خاص آفرینش آسمان بود،میئذیویی سمه(-ثئش Maidhyoi )یا «میانه تابستان»برای آفرینش آب،پئتی شهیه ( Paitisahya )یا جشن«به بار آمدن کشت»برای آفرینش زمین،آیاتریمهـ( Ayathrima )یا جشن«به خانه آمدن»یعنی«به خانه آمدن گله از چرا»برای آفرینش گیاهان،مئیذیاایریه( Maidhyairya )یا جشن«میانه سال»یعنی میانه زمستان برای آفرینش چهارپایان و ششمین جشن همسپت مئیذیه ( Hamaspathmaedaya )یا«هم سپاهی؟»که مهمترین جشن از میان جشنهای ششگانه سال محسوب میشد،جشن آفرینش انسان بود که فروهرها با روانهای مردگان اختصاص داشت و با نوروز پیوند (به تصویر صفحه مراجعه شود) میخورد."