خلاصه ماشینی:
"مولانا عبید اله زاکانی،نویسنده و شاعر طنز پرداز قرن هشتم«برکه»را به استعاره گرفته و چنین میگوید: پیش و پس نیست،جز دو ویرانه آن یکی«برکه»وین یکی پر کند انجم روز نیز درباره برکه چنین گفته است: رودخانه بر دو بخش است،اولی رود پر آب،دگر بیآبی است چیست«دروا»رودخانه خشک و بس مجمعش خود«برکه»و پرآبی است محمد تقی مصطفوی یکی از باستان شناسان ایران درباره احداث برکههای آب در سواحل جنوبی ایران چنین نوشته است:«احداث برکهها و مخازن آب باران در سراسر سواحل جنوب ایران و در نقاط دیگر خاک فارس امری متداول بود(چنانکه در ایج اصطبهانات منابع متعدد آب در دامنه کوه متصل به یکدیگر از زمانهای بسیار قدیم وجود دارد»و در کتب لغت نام این منابع آب باران صهریج(جمع آن صهاریج) ذکر شده است و از اینگونه منابع آب در سواحل خلیج فارس بطور متعدد وجود دارد و از جمله آنها در بندر لنگه منبع آب بسیار بزرگی از این نوع هست و اکنون به نام برکه و آب انبار خوانده میشود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نمونهای از برکههای قدیمی ساخته شده با سنگ و ساروج طرز ساختمان برکهها گودبرداری برای ساختن آب انبارها در ابتدا در زمین مناسبی که آبگیر باشد،سطح شیب داری به عمق چهار متر ایجاد میکنند و خاک آن را با الاغ یا کارگر بیرون میبرند و از عمق چهارمتر پائینتر سطح شیبدار را برداشته و بسته به نوع برکه که گرد یا مستطیل است خاک برداری را ادامه میدهند و خاکهای حاصله را با چرخ ثابت چوبی یا فولادی و طناب و سطل لاستیکی و یا سطلی که از الیاف خرما بافته شده است بیرون میکشند."