چکیده:
با روی کار آمدن صفویان تحولات عظیم سیاسی فرهنگی و اجتماعی در ایران بوقوع پیوست با این دگرگونی ها نقش صاحب منصبان دینی از اعتبار و اهمیت خاصی برخوردار بود طوری که بدون آن ایران اتحاد و پیوستگی لازم را بدست نمی آورد. با شکل گیری صفویه عالمان اندکی در ایران وجود داشت که بتوانند آموزه های تشیع را برای مردم تبیین و تفسیر کنند برای پاسخ به این نیاز علمای تراز اول از جبل عامل ، سوریه و بحرین به ایران هجرت کردند این انتقال یکی از مهم ترین مسائل در حوزه تاثیر گذاری در تاریخ ایران محسوب می شود که می باست اثرات آن به طور دقیق مورد دقت قرار گیرد در میان علمای مهاجر محقق کرکی از اعتبار و اهمیت خاصی برخوردار بود. پرسش محوری پژوهش حاضر این است که مناصب دینی چه اهداف و عملکرد هایی داشتند و فرضیه ی پژوهش آن است که مناصب دینی نقش مهمی در بعد سیاسی و اجتماعی از خود نشان دادند این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به این امر می پردازد تا بتواند زوایای پنهان آن را آشکار نماید.
With the coming to power of the Safavids, great political, cultural and social changes took place in Iran. With these changes, the role of religious officials was of special importance and importance, without which Iran would not achieve the necessary unity and cohesion. With the formation of Safavidism, there were few scholars in Iran who could explain and interpret Shiite teachings to the people. To respond to this need, top scholars from Jabal Amel, Syria and Bahrain migrated to Iran. This transfer is one of the most important issues in the field of influence in the history of Iran, the effects of which must be carefully considered. Mohaghegh Karki immigrant scholars had a special prestige and importance.The central question of the present study is what were the goals and functions of religious positions and the hypothesis of the research is that religious positions showed an important role in the political and social dimension. Reveal it secretly.
خلاصه ماشینی:
واژگان کليدي: شاه اسماعيل – علماء- مناصب ديني- شاه عباس مقدمه : با نگاهي به تاريخ تصوف اين امر آشکار مي شود که مريدان شيخ زاهد گيلاني که صفي الدين اردبيلي شاخص اصلي آن بود زمينه را براي نوادگانش مهياء ميکرد که در سير تاريخي خاصي به قدرت سياسي برسند تا اينکه شاه اسماعيل به عنوان مرشد اعظم موفق شد که ايران را بعد از ده قرن متحد و يکپارچه نمايد.
آنچه اين سياح در شکل گيري قدرت بيان مي دارد قدرت صوفيانه و شيخ زادگي بود که او را صاحب چنان توان عظيمي 95 نمود که توانست شهرهاي اصلي را متصرف نمايد و نکته مهم تر اداره شهرها بود هرچند که برخي ادعا دارند که شاه اسماعيل به قدرت شمشير، همه اين کارهارا انجام داده ولي اين سخن قابل تامل است چون قدرت مي تواند فقط تصرف کند ولي نگهداري بدون کارهاي فرهنگي غيرقابل قبول است ؛ نکته ديگري که بايد در پذيرش اجتماعي مطرح کرد، اين بود که پادشاهان صفوي «همه خود را فرزندان امام مي دانند.
علما نيز قدرت فائقه شاه عباس اول را پذيرفته و حاضر به همکاري با وي و در زير بيرق وي شده بودند از جمله مي توان به شيخ بهايي و ميرداماد اشاره کرد: صاحب منصبي علماي دين : با شکل گيري صفويه عالمان اندکي در ايران وجود داشت که بتوانند آموزه هاي تشيع را براي مردم تبيين و تفسير کنند براي پاسخ به اين نياز علماي تراز اول از جبل عامل ، سوريه و بحرين به ايران هجرت کردند اين انتقال يکي از مهم ترين مسائل در حوزه تاثير گذاري در تاريخ ايران محسوب مي شود که مي باست اثرات آن به طور دقيق مورد دقت قرار گيرد در ميان علماي مهاجر محقق کرکي از اعتبار و اهميت خاصي برخوردار بود.