چکیده:
بررسی تاریخی جرم جادوگری در دوران باستان، ریشههای تاریخی جرم انگاری این رفتار را نمایان میسازد. همچنین نوع کیفر و بازخورد آن در جوامع، مسولیتها و آیین دادرسی حاکم در ادیان و نظامهای باستانی را مشخص مینماید. ضمن شناخت زمینههای اجتماعی جرم، علل عدم استمرار آن در طول تاریخ آشکار میگردد. در این تحقیق با مطالعه قانون نامههای عهد باستان و بررسی مواد قانون نامههای مختلف، ضمن بیان مختصری از حقوق جزایی حاکم در آن دوران، در خصوص جرم جادوگری به صورت متمرکز، واکنشهای ادیان و نظامهای باستانی و چرایی و چگونگی جرم انگاری آن بررسی میشود. ادیان و نظامهای باستانی مورد تحقیق شامل قانونهای منتسب به نظامهای باستانی بین النهرین، ایران باستان، مصر، روم، یونان، یهود و مانوی هند میباشد. استفاده غیر اجتماعی از جادو در دوران باستان محکوم و از نظر ادیان و اقوام مختلف باستان ممنوع و کیفر مرگ برای آن لحاظ گردیده است. علی رغم عدم بیان مجازات جرم جادوگری در برخی قانون نامهها با این حال در آن عصر مجازات مرگ برای جادوگران قابل تصور میباشد. اغلب به دلیل ناشناس بودن علوم و پدیدههای اطراف و ایجاد وحشت در بین مردم و گاها به واسطه اعمال جادوگران که به نوعی نشانه بیایمانی، بیتقوایی و اهانت به مقدسات عنوان شده به مجازات این جرم محکوم میشدند.
The historical study of the crime of witchcraft in ancient times reveals the historical roots of the criminalization of this behavior. It also determines the type of punishment and its feedback in societies, responsibilities and the ruling procedure in ancient religions and regimes. While recognizing the social contexts of crime, the reasons for its discontinuity throughout history are revealed. In this study, by studying the ancient laws and examining the articles of different laws, while briefly stating the criminal law prevailing at that time, regarding the crime of witchcraft in a centralized manner, the reactions of ancient religions and regimes and why and how criminalization It is checked. The ancient religions and regimes studied include laws attributed to the ancient regimes of Mesopotamia, ancient Iran, Egypt, Rome, Greece, Judaism, and Manichaeism in India. Non-social use of magic has been condemned in ancient times and has been banned by various ancient religions and ethnicities and punishable by death. Despite the fact that the punishment for witchcraft is not stated in some laws, the death penalty for witches is still conceivable at that time. They were often punished for their ignorance of the surrounding sciences and phenomena and for creating panic among the people, and sometimes for the actions of witches, which were a sign of unbelief, impiety, and blasphemy.
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق با مطالعه قانون نامه هاي عهد باستان و بررسي مـواد قـانون نامـه هـاي مختلـف ، ضمن بيان مختصري از حقوق جزايي حاکم در آن دوران ، در خصوص جرم جادوگري بـه صـورت متمرکـز، واکنش هاي اديان و نظام هاي باستاني و چرايي و چگونگي جرم انگاري آن بررسي ميشود.
از وحدت گرفتن بين اين دوران و قانون نامه هاي هم عصر ميتـوان وجود مجازات سلب حيات را براي جرم جادوگري در نظر گرفت .
از نکات قابل تعامل در اين ماده که ميتوان به آن دوران و حتي قانون نامـه هـاي هم دوره يا به فاصله زماني اندک از اين قانون نامه تسري بخشيد، فرض بر مجرميت در جرم جـادوگري مـي باشد، که با توجه به ماده به خوبي روشن است که در نبود ادله کافي و تنها با ايراد اتهام به فـرد، او ناچـار بـه اثبات بيگناهي خود و در صورت نبود دليل ، اجراي اوردالي ميباشد.
متهم نمودن زرتشت بـه جـادوگري و محکـوم شـدن وي بـه اعدام خود مويد اين موضوع ميباشد که قبل از زرتشت نيز در ايران جـادوگري جـرم انگـاري شـده و کيفـر مرگ براي آن در نظر گرفته شده است .
در آيين يهود باستان توجه به مواد مختلف آمده در کتاب هاي اين دوران نشـان از کيفر مرگ براي جادوگر ميدهد، به نحوي که به عنوان گناهي منع شده و مجازات نيز بـراي آن لحـاظ شـده است .