چکیده:
در این پژو هش این سوال را مطرح نمودیم که: نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب اسلامی چه نوع مدیریتی را برای سازندگی کشود در نظر داشته اند؟ از آنجایی که انقلاب ایران از نوع اسلامی بود و آرمانهایش با احکام، قوانین و شرع مقدس اسلامی همخوانی داشت این فرضیه را در پاسخ به سوال تحقیق طرح کردیم که: باتوجه به ماهیت ایدئولوزیک انقلاب اسلامی، مدیران و نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب خود را موظف به خدمت صادقانه، اجرای عدالت و ایثار در فعالیت هایشان در جهت سازندگی، رفع محرومیت و باز سازی کشور می دانستند. این پژوهش از نوع کیفی است بنابراین روش جمع اوری اطلاعات و داده ها از نوع اسنادی و از طریق مطالعه کتب، مقاله ها و ...فیش های مورد نظر را تهیه و مورد تجزیه و تحلیل است. نهایتا با در نظر گرفتن دیدگاه های امام راحل، شهید بهشتی ، مهندس مهدی بازرگان و آیت الله هاشمی رفسنجانی به این نتیجه رسیدیم که مدیران و نخبگان سیاسی دهه اول انقلاب در تلاش برای اجرای مدیریتی مبتنی بر عدالت، اجرای احکام الهی، مبارزه با فقر و محرومیت با تاکید بر مولفه استقلال در زمینه اقتصادی و متکی بودن به توان نیروهای داخلی و کاستن از وابستگی به سایر جوامع و دولت ها بوده اند.
In this paper we have raised the question: what kind of management has the political elite in the first decade of the Islamic revolution regard as the country's construction? since the iranian revolution was an islamic kind and a with verdicts, laws and islamic sharia, we formulated the hypothesis in response to the question of research that, given the nature of the islamic revolution, managers and political elites of the first decade considered their revolution to be faithful, justice and dedication to their activities in order to build, eliminate deprivation and pave the way for the country. This study is of qualitative kind, so the method of collecting data and data from documents and through the study of books, articles, etc, is prepared and analyzed. Finally, considering the viewpoint of Imam Rahel, Shahid Beheshti, and Ayatollah Hashemi Rafsanjani, we concluded that the political elite and the political elites of the first decade of the Revolution were trying to implement the administration of justice, implementation of divine rulings, fight poverty and exclusion with emphasis on the independence of internal forces and to reduce dependence on other communities and governments.
خلاصه ماشینی:
مديريت و سازندگي از ديدگاه نخبگان سياسي دهه اول انقلاب اسلامي ايران اشکبوس تمنده ١ تاريخ دريافت : ١٤٠١/٠٤/١٠ سيد حسن ملائکه ٢ تاريخ پذيرش : ١٤٠١/٠٦/٠٧ محمدرضا اقارب پرست ٢ چکيده در اين پژو هش اين سوال را مطرح نموديم که : نخبگان سياسي دهه اول انقلاب اسلامي چه نوع مديريتي را براي سازندگي کشود در نظر داشته اند؟ از آنجايي که انقلاب ايران از نوع اسلامي بود و آرمانهايش با احکام ، قوانين و شرع مقدس اسلامي همخواني داشت اين فرضيه را در پاسخ به سوال تحقيق طرح کرديم که : باتوجه به ماهيت ايدئولوزيک انقلاب اسلامي، مديران و نخبگان سياسي دهه اول انقلاب خود را موظف به خدمت صادقانه ، اجراي عدالت و ايثار در فعاليت هايشان در جهت سازندگي، رفع محروميت و باز سازي کشور مي دانستند.
نهايتا با در نظر گرفتن ديدگاه هاي امام راحل ، شهيد بهشتي ، مهندس مهدي بازرگان و آيت الله هاشمي رفسنجاني به اين نتيجه رسيديم که مديران و نخبگان سياسي دهه اول انقلاب در تلاش براي اجراي مديريتي مبتني بر عدالت ، اجراي احکام الهي، مبارزه با فقر و محروميت با تاکيد بر مولفه استقلال در زمينه اقتصادي و متکي بودن به توان نيروهاي داخلي و کاستن از وابستگي به ساير جوامع و دولت ها بوده اند.
(اهوازي ، ١٣٥٨، ١٩٤) با اين شرايط تغييرات اساسي در مديريت و ساختار دانشگاه هاي ايران ايجاد شد و نيروهاي انقلابي ، مديران و دست اندرکاران توانستند دانشگاه ها را با مديريت و نگرش جديدي راه اندازي نمايند ٦- مبارزه با فقر اقتصادي يکي از مواردي که براي جمهوري اسلامي ايران اهميت ويژه اي داشت ، تعريف دقيق و روشن از فقر اقتصادي و مشخص شدن ابعاد و شاخص هاي قابل سنجش آن بود.