چکیده:
به واسطه جاده موسوم به ابریشم کالاهای ایرانی به خاور دور و در این مورد ژاپن وارد شد اما به دلیل فرهنگ بسته ژاپنی مواد فرهنگی تا عصر ساسانی راه نیافتند و پس از آن ارتباط تقریبا به طور کامل قطع شد و تنها معدود نوشتههای جغرافیایی در جهان اسلام از ژاپن باقی ماند. با شروع عصر اکتشاف و استعمار دول غربی از جمله پرتغال و هلند به ایران و ژاپن راه یافتند و اینگونه محصولات دو کشور را هرچند محدود منتقل کردند محصولاتی که در بین آن فرش و پارچههای صفوی به چشم میخورد. سوال مقاله حاضر آن است که کدام ناحیهها یا بنادر ژاپن از آغاز عصر استعمار برای حمل و نقل مواد فرهنگی مورد استفاده تجارت خارجی/بین الملل بودهاند، آیا ناحیههای تعیین شده دارای پیشینه بودند و چه عواملی بر ارتباط مورد نظر تأثیر گذار بودهاند. پاسخ مقاله آن است که محصولات نوع ساسانی بیش از آنکه نشانگر ارتباط تجاری یا سیاسی ژاپن با ایران باشند نمایشی از تحت الحمایگی کره هستند ولی مناطقی را در ژاپن نشان میدهند که در عصر صفوی تبدیل به مراکز اصلی تجارت دولتی شدند که همانا بندر اُساکا به سوی حوزه کیوتو و نارا، بندر ناگاساکی و بنادر حوزه خلیج کاناگاوا هستند. هرچند تجارت مورد نظر همیشه تحت تاثیر فرهنگ بسته ژاپن قرار داشته و پس از دوره کوتاهی هربار منقطع گردیده است.
By the so-called Silk road, Iranian goods entered the Far East and in this case Japan, but due to the closeness of Japanese culture, artifacts did not reach Japanuntil the Sassanid era, and after that communication was almost completely cut off and only a few geographical records in The Islamic world remained about Japan. With the beginning of the era of exploration and colonization, Western countries, including Portugal and the Netherlands, traveled to Iran and Japan, and their products, although limited, were transferred to the two countries, including Safavid carpets and fabrics. The question of the present article is which areas or ports of Japan have been used for the transportation of artifacts used in foreign / international trade since the beginning of the colonial age, whether the designated areas had a background and what factors were involved. Have been influential. The answer to the article is that Sassanid-type products are more of a show of Koreabeing some Client states than of Japan's trade or political ties with Iran, but locate areas in Japan that became major trading centers in the Safavid era, such as the port of Osaka to Kyoto and Nara domains, the port of Nagasaki and the ports of Kanagawa Bay. However, the trade has always been influenced by the culture of Japan and has been discontinued after a short period of time.
خلاصه ماشینی:
پاسخ مقالـه آن اسـت کـه محصولات نوع ساسانی بیش از آنکه نشانگر ارتباط تجاری یا سیاسی ژاپن بـا ایـران باشـند نمایشی از تحت الحمایگی کره هسـتند ولـی منـاطقی را در ژاپـن نشـان مـیدهنـد کـه در عصر صفوی تبدیل به مراکز اصلی تجارت دولتی شدند که همانا بندر اُساکا به سوی حـوزه * دانشجوی دکترای باستان شناسی، دانشگاه هنر اصفهان ، اصفهان ، ایران ، keshavarzseyedjavad@gmail.
٣. ١ فرضیه فرض مقاله حاضر بر آن است که بنادر یا ناحیـه هـای دارای ارتبـاط بـا راه دریـایی ابریشـم مناطقی بوده است که به بدنه اصلی آسیا نزدیک هستند یا نزدیک ترین بـه مقـر حکـومتی یـا دولتی محسـوب مـیشـده انـد از ایـن رو حـوزه ناگاسـاکی (Nagasaki)، اُسـاکا (Osaka) و یوکوهامای (Yokohama) امروز مد نظر هسـتند بنـابراین مـیتـوان انتظـار مـواد فرهنگـی و نوشتار ارتباطی در باب شمال کیوشو و مسیر منتهی به ولایات یامـاتو (Yamato) و یاماشـیرو (Yamashiro) را داشت امـا ارتبـاط بـه دلیـل مسـائل سیاسـی-اجتمـاعی داخلـی ژاپـن کـه تحت تاثیر فرهنگ «بسته » ایشان است تا دوران مدرن محدود بوده است .
٣. ٣ صدر اسلام در نوشته های چینی به کرات از هدایا-یا خراج -فرمانروایان ایران پس از تهـاجم اعـراب یـاد شده است که نشان از ادامه ارتبـاط سیاسـی و نـه تنهـا اقتصـادی بـین ایـن دو قلمـرو دارد (جان ١٣٨٥: ٧٨-٨٠ ) اما بخاطر کاهش شدید ارتباط ژاپن به دلیل پایان دوره خراج گـذاری کره و افت نظـر دربـار نسـبت بـه حکومـت هـای چینـی (ترنبـول ١٣٩٤: ١٨) و تحـولات اجتماعی-سیاسی داخلی و خارحی شدید ژاپن ، دیگر از این دوره مـواد فرهنگـی ایرانـی در مجمع الجزایـر ژاپـن یافـت نشـده اسـت .