چکیده:
بررسی تاثیر فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی بر توسعه نیافتگی سیاسی پس از انقلاب اسلامی در ایران هدف اصلی این
تحقیق میباشد.
تحقیق از نظر هدف، کاربردی؛ از نظر روش، ماهیت و محتوا، تفسیری و تحلیلی، از نظر زمان، مقطعی و از نظر متغیر
مورد بررسی، کیفی است.
وجود برخی عناصر و مولفه های رفتاری و ارزشی در فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی جمهوری اسلامی ایران، مانع
توسعه سیاسی ایران پس از دوران جنگ شده است. در اینجا لازم به ذکر است از آنجا که دهه اول انقلاب دهه ای پر
تنش همراه با زد وبندهای سیاسی واجتماعی بوده است و پس از آن هم، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ومشکلات
سیاسی و اجتماعی ناشی از این جنگ برای نخبگان سیاسی حاکم بر کشور شرایط ویژه ای از لحاظ تصمیم گیری های
سیاسی و عملکردهای ناشی از آن به وجود آورد، که نمیتوان از این رهگذر فرهنگ سیاسی نخبگان سیاسی آن زمان
و بازتاب عملی ناشی از آن را به آسانی و با توجه به آن شرایط ویژه مورد بررسی دقیق قرار داد.
خلاصه ماشینی:
نويسنده ديگري معتقد است الگويي که در دوران حکومت هاشمي اتخاذ شد، الگوي «تثبيت » بود؛ واقعيت اين است که اکنون پس از پايان توطئه جنگ خارجي بر ضد ايران ، جنگ خصمانه توطئه گران بين المللي از صحنه برون مرزي به عرصه داخل مرزهاي ايران منتقل و به اشکال غير نظامي بروز يافته بود و هاشمي به عنوان حلقه پيوند جريان هاي روشنفکري و جناح هاي روحاني توانست طيف گسترده اي از روحانيون و دينداران وابسته با اقشار مياني جامعه را به طرف خود جذب کند و نيمي از کرسي هاي نمايندگي مجلس را به طيف خود اختصاص دهد و به عنوان «ناخداي کشتي جنگ و صلح » شناخته شود سياست هاي اعمال شده از سوي نخبگان سياسي دولت هاشمي گرچه نتوانست در وضع اقتصادي و معيشتي مردم بهبودي ايجاد کند، ليکن منجر به تغيير پاره اي نگرش ها و ارزش ها شد که عمدتا جنبه دنيوي و مادي داشتند.