چکیده:
ارزشیابی توصیفیء نوعی ارزشیابی تکوینی است
و بیشتر به منظور بهبود شایستگی تحصیلی به شکل مستمر انجام میگیرد. در این نوع ارزشیابی به
جای تعیین نمره برای معیار سنجش, به صورت توصیفی قضاوت میشود. مانند (عالی- خوب- متوسط-
ضعیف). شرح و بحث جریان پیشرفت تحصیلی و تربیتی و عملکرد دانشآموزانء به منظور اصلاح روند
یاددهی و یادگیری که در کلاس انجام میپذیردء از مقیاس کمی به مقیاس کیفی تغییر خواهد کرد.
تغییرات نظام ارزشیابی کلاسی در جهت بهبود وضعیت یادگیری دانشآموزان پدیدهای است که امروزه
در اکثر کشورهای جهان مشاهده میشود. آزاینرو در سالهای آخیر در کشور ایران نیز همگام با سایر
کشورهاء اقداماتی در این زمینه صورت گرفته است. از نظر تحلیل منطقی به نظر میآید که شیوههای
متداول ارزشیابی فعلی که خاستگاهی رفتارگرایانه دارندء میتوانند به آسیبهایی از قبیل کمبود
اعتمادبهنفس, اعتمادبهنفس کاذب. کاهش عزتنفس, نقصان روحیهی چالشجویانه. افزایش
تسلیمپذیری» حسادت. نیرنگ. دروغ گویی» خودخواهی و در نتیجه ایجاد تعارضهای اساسی شخصیتی
منجر شوند. این حالات و ویژگیها نه تنها از جنبهی علم روانشناسی اختلال محسوب میشود بلکه بنا
به فرهنگ غنی اسلامی به ویژه از بعد اخلاق اسلامی نیز غالبا به عنوان رذائل اخلاقی تلقی شده و مورد
مذمّت قرار گرفتهاند
خلاصه ماشینی:
٤- عباس بازرگان (١٣٧٤)، در تعريف ارزيابي مي گويد: «ارزيابي عبارت است از فرآينـد تعيـين و فـراهم آوردن اطلاعات لازم دربارة مطلوبيت هدف ها، برنامه هاي عملياتي طرح هـاي اجرايـي و نتـايج حاصـل از آن ها به منظور يا هدايت و تصميم گيري جهت بهبود و پيشرفت فعاليت ها براي کسب بازده مورد نظر.
اين گزارش نشان مي دهد که به طورکلي طرح ارزشـيابي کيفـي - توصـيفي بـا توجه به ويژگيهاي آن ازجمله : توجه به ويژگيهاي اجتماعي- عاطفي، توجه به عملکرد واقعي، افـزايش علاقه به يادگيري، توجه به ارزشيابي مستمر و فرآيندي، تعامل بيشتر اولياء بـا مـدارس در زمينـه امـور تحصيلي دانش آموز، ارائه بازخوردهاي پيوسته به دانش آمـوز و اوليـاء بـراي بهبـود عملکـرد دانش آمـوز- تقويت ارتباط عاطفي بين معلم و شاگرد، از بين رفتن حس حسادت و رقابت کـاذب ، افـزايش اسـتقلال دانش آموز، حذف استرس و دلهره در دانش آموزان و اولياء بـراي کسـب نمره هـاي بـالا، حـذف اضـطراب امتحان ، شکوفايي خلاقيت و تفکر خـلاق و سـرانجام توجـه بـه اهـداف و معيارهـاي تعلـيم و تربيـت و برنامه هاي درسي دانش آموزان در ارزشيابي آن ها که در مقايسه با ويژگيهـاي الگوهـاي رايـج ارزشـيابي پيشرفت تحصيلي که محور اصلي آن ها بر مقايسه دانش آموزان با توزيع نرمـال کـلاس درس و وضـعيت ديگر دانش آموزان است و با خود هيجان ها و اضطراب هاي کاذب و غفلـت از اهـداف و معيارهـاي اصـلي برنامه ها و مواد درسي را به همراه دارد، با استقبال و توجه روبه رو شده ، به عنـوان يـک طـرح ضـروري و مهم تلقي و خوانده شده است (حصارباني،١٣٨٥).