چکیده:
در احادیث اسلامی موضوع مهرورزی و محبّت نسبت به همسر با عنوان «حبّ النساء» مطرح شده است. این روایات با دو بیان به ظاهر متفاوت دیده میشود.
از یک سو روایاتی «حبّ النساء» را مدح میکنند و از سوی دیگر، برخی احادیث آن را امری مذموم میشمرند. این دو بیان به ظاهر متفاوت، منجر به اختلاف احادیث و به نوعی تعارض ظاهری بین آنهاست. برخی علما دو وجه جمع بین این دو گروه از روایات مطرح کردهاند: یکم. منظور از مدح «حبّ النساء» محبت متناسب نسبت به همسر و منظور از ذم آن افراط در این محبت است. دوم. مراد از روایات مدح مقابله با فرهنگ جاهلی است که جنس زن مورد تحقیر و ظلم قرار میگرفته است. نویسنده با بهره گیری از روش تحلیلی ـ توصیفی، نخست به بررسی سندی روایات پرداخته است. سپس با نقد دو وجه پیش گفته، احتمال سومی را مطرح کرده است و آن اینکه منظور از مدح «حبّ النساء»، محبت قلبی نسبت به زن و شوهر است و ذمّ حب النساء در روایات دیگر، تعبیری کنایی بوده و منظور از آن مساله شهوترانی است.
In Islamic hadiths, the issue of love and affection for one's spouse has been raised under the title of "love for a woman". These narrations are seen with two seemingly different expressions.
On the one hand, some narrations praise "love for women" and on the other hand, some hadiths consider it a reprehensible thing. These two seemingly different phrases lead to differences in the hadiths and a kind of apparent conflict between them. Some scholars have suggested two commonalities between these two groups of narrations: First. The meaning of praising "love for a woman" is proper love for one's spouse, and the meaning of sin in this love is excess. The second. The purpose of the narrations is to praise in order to confront the ignorant culture in which the female gender has been humiliated and oppressed. Using a descriptive-analytical method, the author first examines the accuracy of the narrations. Then, by criticizing the above two aspects, he has raised the third possibility, which is that the meaning of praising "love for a woman" is heartfelt love for a couple, and the sin of loving a woman in other narrations is a metaphor. Interpretation and meaning of the subject is lust. Is.
خلاصه ماشینی:
سند اين دو روايت صحيح است و ضمير عنه به علي بن ابراهيم قمي برمـيگـردد و چون روايت به ابن ابي عمير مي رسد و ايشان از اصحاب اجماع است و مرسلاتش مانند مسنداتش هست ، از بيان بررسي راويان بعـدي ، صـرف نظر مـي کنـيم ، اگرچـه آنهـا نيـز امامي و ثقه هستند.
دلالت روايت اين حديث بيانگر جرياني است که عقبة بن خالد از امام صادق ع نقل ميکند که نزد ايشان رفته و زماني که حضرت از اندروني خانه به سوي او بيرون آمدند به او گفتند که ايـن زنان ما را از تو غافل کرده است که اگر اين کلام را حمل بر حالـت نارضـايتي و شـکايت کنيم مي توان گفت : حديث دال بر عدم رضايت حضرت از بودن با زنان اسـت لکـن اولا : متن دلالت بر مذمت حب آنها ندارد بلکه نهايتا يک قضيۀ شخصي بوده است و نمي توان از آن قرآن حکم کلي استفاده کرد.
محمـد بـن خالـد از اصـحاب امـام کاظم و امام رضاع بوده و به گفته شيخ طوسي و علامه حلـي موثـق اسـت ايشـان در رجال کامل الزيارات قرار دارد و اسنادي که نام او در آنها واقع شده به چهل وهفت مورد مي رسد ابن داود ايشان را توثيق کرده است .
۴- حل تعارض با توجه به اينکه در بسياري از روايات «حـب النسـاء» مـذموم دانسـته شـده و از آن نهي شده است ، مراد از حب النساء در روايات بالا چيست ؟ قبل از بيان وجه جمع ميان روايات بايد دو نکته را متذکر شويم : اول : با توجه به مجموعه رواياتي که در باب مدح حب النساء واردشده اسـت اصـل ممدوح بودن محبت به همسر امري غيرقابل انکار است .