خلاصه ماشینی:
(اکتشافی ، ١٣٨١: ٣٥٥) حکمت ، چنانکه در نامه به خروشچف می نویسد، پس از پایان دورۀ زندان هم به سیبری تبعید شد و تنها پس از مرگ استالین بود که توانست با اجازۀ ارگانهای امنیتی شوروی ، از طریق سفارت ایران با خانواده اش در تهران مکاتبه و با پولی که از آنها برای برگشت به ایران گرفته بود خود را به مسکو برساند و به کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست شوروی مراجعه کند و با کمک آنها پس از مدتی استراحت در آسایگاهی ٣٤٨ نزدیک مسکو، عازم تاشکند شود.
ولی من بجای مراجعه به سفارت و مراجعت به ایران با پولی که پدرم برای بازگشت من به ایران توسط سفارت فرستاده بود روز ١٠ ژوئن ١٩٥٤ خودم را به مسکو رسانیده و مستقیما به کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی آمده و مانند یک سرباز وفادار و خسته و بامید آینده و تأمین یک زندگی آرامی که بتواند صدمات و خستگی دورۀ زندان را ترمیم و برای مبارزات آینده آماده ام نماید خودم را معرفی نمودم ، همانطور که انتظار میرفت فوراً از طرف کمیته مرکزی مرا به صلیب سرخ معرفی و دستور داده شد که برای تأمین وضع زندگی - معالجه کار و جا برای اقامت من در مسکو اقدام شود.
اُبیدنوف ) [پیوست :] نسخه نخست - به مخاطب نسخه دوم - برای بایگانی شمارۀ ارجاع ١٣٤٤ [مهر: بخش عمومی کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی ٢٣ مه ١٩٥٥ شماره [سمت چپ خالی است ]] اطلاعات مهاجر سیاسی ایرانی ، رفیق علیرضا حکمت ، ملیت ایرانی ، بدون تابعیت ، متولد سال ١٩١٧ در تهران (ایران ) در خانوادۀ یک دکتر.