چکیده:
ایجاد همبستگی و همدلی میان مسلمانان و اتحاد ملّی که امروزه از دغدغه های اندیشمندان ملمان به ویژه رهبر معظم انقلاب اسلامی است، در آموزه های اسلامی و دستورهای قرآن کریم ریشه دارد. بنابراین هدف این پژوهش حاضر بررسی نقش فرهنگ ولایت و غدیر بر وحدت ملی می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، مروری می باشد. این پژوهش سعی بر آن دارد که استفاده از فرهنگ غدیر را در مورد ضرورت اتحاد میان مسلمانان و دوری از اختلاف و تفرقه، مورد بررسی قرار دهد. این تحقیق پس از بررسی پیشینه وحدت ملی و فرهنگ غدیر به نقش فرهنگ غدیر و ولایت در تحقق وحدت ملی پرداخته است.
The creation of solidarity and empathy between Muslims and national unity, which is one of the concerns of Muslim thinkers today, especially the Supreme Leader of the Islamic Revolution, is rooted in Islamic teachings and the commands of the Holy Qur'an. Therefore, the purpose of this study is to investigate the role of provincial and Ghadir culture on national unity. This research is applied in terms of purpose and review in terms of method. This study tries to examine the use of Ghadir culture in the need for unity among Muslims and avoidance of differences and divisions. This study, after examining the background of national unity and Ghadir culture, has investigated the role of Ghadir culture and province in achieving national unity.
خلاصه ماشینی:
مقدمه ضرورت وحدت برای پیشرفت جوامع جوامع بر هیچ کس پوشیده نیست، زیرا سعادت و شقاوت ملت ها در گرو وحدت است و بدون آن جوامع و تمدن از هم پاشیده می شوند، هرچند دعوت به وحدت و یگانگی مسلمانان یکی از مهم ترین دستورات قرآن و اولیای دین است، ولیکن نادیده گرفتن این امر توسط مسلمانان باعث شده است که آنان عزت و تمدن بزرگ خود را از دست داده و شاهد پراکندگی، به هدر رفتن نیروهای فکری و سرمایه های انسانی در بین مسلمان باشیم، هرچند صاحب نظران راهکارهای مختلفی برای ایجاد وحدت ارایه داده اند، اماوحدت زمانی محقق خواهد شد که محور و پایه محکم داشته باشد، واقعه غدیر و ولایت حضرت علی (ع) دارای اموزه های است که عمل به آن ها نه تنها باعث دوری از تفرقه، بلکه نقش مهمی در توسعه و شکوفایی جوامع ایفا می کنند (مرادی و همکاران، 1396).
"علت اینکه ما ملّت ایران، در ده سال بعد از انقلاب توانستیم در مقابل تهاجم گوناگون دشمن - با همۀ مشکلات آن - بایستیم و مقاومت کنیم و ضرر بیشتری متوجه آنان بکنیم، این است که به برکت دین و ایمان و انقلاب و اسلام و آموزش قرآنی و اسلامی شخصیت عظیمالشأنی که بیان سخن و کلامش، مفاد و مضمون قرآن و اسلام بود، در میان مردم ما روحیۀ انقلابی و پارسایی انقلابی و وحدت کلمۀ بیشتر حکمفرما بود" واضح است جامعهای که در آن وحدت و یکدلی حاکم باشد، کمتر آسیبپذیر است؛ زیرا در چنین جوامعی به علت استحکام حکومت و حمایت مردم، دشمن امید کمتری برای رخنه در آن دارد و راهها را بر روی خویش مسدود میبیند، ازاینرو نمیتواند جامعه را به آسیب و بحران دچار سازد و اوضاع را متشنج نماید.