چکیده:
در مورد چگونگی پیشرفت علم، تا کنون دیدگاه های گوناگونی مطرح شده است که در این بین، تامس کوهن، نظریه پرداز فلسفه ی علم، پیشرفت و تحول در علم را حاصل ناکارآمدی اصول اصلی یا پارادایم-های یک علم و ظهور و جایگزینی اصول رقیب آن می داند. کوهن، این نظریه را در قالب الگویی چند مرحله ایی با نام های: علم عادی، بحران، انقلاب و علم عادی جدید، تبیین کرده است که البته هر کدام از این مراحل دارای تعاریف خاص خود است؛ الگوی تامس کوهن چنان انعطاف پذیر است که در بررسی تحولات انقلابی در علوم گوناگونی از جمله ادبیات نیز قابل انطباق و به کارگیری است؛ در این میان چگونگی تحول شعر سنتی به شعر نو در ادبیات فارسی از جمله مواردی است که می تواند بر اساس الگوی کوهن مورد ارزیابی قرار گیرد؛ با توجه به این امر، تحول نیما در شعر سنتی و ایجاد قالب شعر نو، باید برای کسب عنوان «انقلاب شعری» دارای ویژگی های مرحله انقلاب باشد، چرا که نبود ویژگی های این مرحله در شعر نو نیما، عنوان «پدر شعر نو فارسی» را برای او مورد تشکیک قرار خواهد داد. در این پژوهش که با روش تحلیلی- تطبیقی صورت گرفته است، تحول نیما در شعر سنتی، از نظر انقلابی بودن یا نبودن، در سه سطح زبانی، فکری و ادبی بر اساس الگوی پیشرفت علم کوهن مورد بررسی قرارگرفته شده است. نتایج این پژوهش حاکی از این امر است که بر اساس این الگو ، شعر نیما بیش از هر مورد، دارای ویژگی های مرحله بحران است تا مرحله انقلاب.
Thomas Kuhn, the well-known theorist of philosophy of science, believes that the development of a science happens when its paradigms fail and it is replaced by the principles of its rival. According to Kuhn the development of a science is not uniform but has alternating ‘normal’ and ‘revolutionary’ (or ‘extraordinary’) phases. Kuhn’s theory is so flexible that it can be used to explain revolutionary developments in any other area including literature. Accordingly, it is viable to analyze how traditional Persian poetry changes to modern poetry in light of Kuhn’s theory. The question is whether the transformation created by Nima in Persian poetry has the characteristics of the Kuhnian revolutionary phase. If not, Should we doubt his title “ the father of new Persian poetry”? The present article investigates the revolutionary or non-revolutionary features of Nima’s poetry according to Kuhn’s theory. It is suggested that his poetry can be positioned as having the characteristics of the “crisis phase” than including those of the “revolutionary phase”.
خلاصه ماشینی:
کوهن ، اين نظريه را در قالب الگويي چند مرحله ايي با نـام هـاي: علـم عـادي، بحـران ، انقلاب و علم عادي جديد، تبيين کرده است که البته هر کـدام از ايـن مراحـل داراي تعـاريف خاص خود است ؛ الگوي تامس کوهن چنـان انعطـاف پـذير اسـت کـه در بررسـي تحـولات انقلابي در علوم گوناگوني از جمله ادبيات نيز قابل انطباق و به کـارگيري اسـت ؛ در ايـن ميـان چگونگي تحول شعر سنتي به شعر نو در ادبيات فارسي از جمله مواردي اسـت کـه مـيتوانـد بر اساس الگوي کوهن مورد ارزيابي قـرار گيـرد؛ بـا توجـه بـه ايـن امـر، تحـول نيمـا در شـعر سنتي و ايجاد قالب شعر نـو، بايـد بـراي کسـب عنـوان «انقـلاب شـعري» داراي ويژگـيهـاي مرحلۀ انقلاب باشد؛ چراکه نبود ويژگيهاي اين مرحله در شعر نو نيما، عنـوان «پـدر شـعر نـو فارسي» را براي او مورد تشـکيک قـرار خواهـد داد.
com 4 Email: wahidsajadifar@gmailcom ISSN: 2476-4183 / Crisis or Revolution Investigating the revolutionary change in Nima’s poetry in light of Thomas Kohen’s Mousa Parnian 1 Associate Professor, University of Razi Vahid Sajjadifar 2 PhD in Persian Literature from University of Razi Bayaan Abdi 3 Ma in Persian Literature from University of Kurdistan Mozhgan Azizi 4 Ma in Persian Literature from University of Razi Received: 2019/10/30 | Accepted: 2020/5/10 Abstract Thomas Kuhn, the well-known theorist of philosophy of science, believes that the development of a science happens when its paradigms fail and it is replaced by the principles of its rival.