چکیده:
حکومت سلاجقهٔ روم در حدود 470 هـ . ق با جدا شدن از حکومت سلجوقیان بزرگ به همت یکی از بزرگان این خاندان به نام سلیمان بن قتلمش در بخشی از سرزمین جدایی ناپذیر روم در قلب امپراتوری بیزانس یعنی در منطقه آسیای صغیر تاسیس گردید. با تاسیس این سلسله شاهد نفوذ، احیا و گسترش هویت فرهنگ ایرانی، زبان فارسی و به کار گیری روش سیاست¬مداری و احیای سنت¬های ایرانشهری و مشروعیت¬گزینی در خارج از مرز¬های ایرانشهر و درون سرزمین روم رقیب جهانگشای ایران پیش از اسلام هستیم اما شاید مهم¬ترین موضوع مرتبط با اندیشه ایرانی و احیای سنت¬های ایران باستان در حکومت سلجوقیان روم حضور اسامی ایرانی و شاهنامه¬ای بخصوص نام شاهان کیانی در اسامی پادشاهان و شاهزاده¬گان سلجوقی هستیم روند رواج نام¬های کیانی که با سلطنت غیاث¬الدین کیخسرو اول هفتمین سلطان این سلسله آغاز گردید، تا پایان دوران سلاجقه در نام شاهان و شاهزادگان سلجوقی تکرار می¬شود. چرایی و چگونگی نفوذ عناصر ایرانی و نام¬های کیانی، پرسش اساسی در این پژوهش است که با رویکردی تحلیلی و تفسیری، تلاش شده به شناسایی عوامل موثر و میزان نقش این عوامل در اشاعه اندیشه ایرانی¬گرایی در میان سلاجقه روم پرداخته شود و به علل و چگونگی انتخاب نام-های پادشاهان حماسی ایران توسط سلاجقه روم پاسخ داده شود.
خلاصه ماشینی:
با تاسیس این سلسله شاهد نفوذ، احیا و گسترش هویت فرهنگ ایرانی، زبان فارسی و به کار گیری روش سیاستمداری و احیای سنتهای ایرانشهری و مشروعیتگزینی در خارج از مرزهای ایرانشهر و درون سرزمین روم رقیب جهانگشای ایران پیش از اسلام هستیم اما شاید مهمترین موضوع مرتبط با اندیشه ایرانی و احیای سنتهای ایران باستان در حکومت سلجوقیان روم حضور اسامی ایرانی و شاهنامهای بخصوص نام شاهان کیانی در اسامی پادشاهان و شاهزادهگان سلجوقی هستیم روند رواج نامهای کیانی که با سلطنت غیاثالدین کیخسرو اول هفتمین سلطان این سلسله آغاز گردید، تا پایان دوران سلاجقه در نام شاهان و شاهزادگان سلجوقی تکرار میشود.
ق اشاره کرد که در دیوان رسایل از طغرل به عنوان شاهنشاه به رسم شاهان ساسانی یاد شده است 4 شاهان ساسانی مشروعیت قدرت خود را از طریق داشتن فره ایزدی کسب میکردند و با درآمیختن دین و دولت برای خود یک سلسله حکومتی الهی قائل میشدند، سلجوقیان نیز با پذیرش این اندیشه و با داشتن فره ایزدی 5 که تنها مختص شاهان ایرانی بود 6 شباهت مشروعیت خود را به شاهان باستانی ایران که در کتبی همچون اوستا، خدای نامک و بعدها در شاهنامه مشکور، اخبار سلاجقه روم به همراه متن کامل مختصر سلجوقنامه ابن بی بی، ص 25.