چکیده:
پیروان هر کدام از مذاهب اسلامی به تناسب و با توجه به زمینه¬ی نظری، تاریخی و اجتماعی خود در مورد امارت و اداره¬ی جامعه فعالیت¬های نظری و عملی مختلف و متعددی داشته¬اند. این نوشتار با مروری کوتاه و شتابنده بر مبانی و نگاه عامه و امامیه در حول این موضوع، بر تبیین نظریه¬ی اتحاد امارت و امامت در عصر حاضر همت می¬گمارد. وضعیتی که امامت و امارت در جامعه¬ی مسلمین به-ویژه در حوزه¬ی تشیع داشته و باید داشته باشد، عمده¬ی بحثی است که به آن پرداخته می¬شود. نظامی که بر اساس آموزه¬های وحیانی دین اسلام برای مدیریت جامعه و سیستم اداری و حکومتی آن در زمانه¬ی مردم سالاری از سوی امام خمینی(ره) در نظریه¬ی ولایت فقیه، در چارچوب مبانی و اهداف و اصول دینی پردازش شد و عینیت یافت، می¬تواند با گسترش نظری و عینی در چارچوب نظریه¬ی اتحاد امامت و امارت آشکارتر جلوه¬گر شود.
خلاصه ماشینی:
نظامی که بر اساس آموزههای وحیانی دین اسلام برای مدیریت جامعه و سیستم اداری و حکومتی آن در زمانهی مردم سالاری از سوی امام خمینی(ره) در نظریهی ولایت فقیه، در چارچوب مبانی و اهداف و اصول دینی پردازش شد و عینیت یافت، میتواند با گسترش نظری و عینی در چارچوب نظریهی اتحاد امامت و امارت آشکارتر جلوهگر شود.
4. بیعت یکی از مسائل مهم در حکومت اسلامی بیعت مردم با امام و رهبر است، این مسئله با توجه به برد مفهومی آن میتواند از مشروعیت حاکم تا لزوم اطاعت و پیروی، ایفای نقش نماید، از گفتههای اهل لغت معلوم میشود که بیعت در مجموع نوعی تعهد در مقابل بیعت شونده مبنی بر اطاعت از وی است.
در اصطلاح این مقاله امامت بر حراست دین و اداره امور دینی مردم منطبق میشود و امارت بر سیاست و ریاست و فرماندهی امور سیاسی اجتماعی اطلاق میگردد.
5. اتحاد امامت و امارت در خلافت اسلامی خلفای سهگانه ما بین رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و امیر مومنان(علیه السلام) با تأسی از رسول خدا امامت و امارت را با هم داشتهاند امور دینی و دنیوی مردم را اداره میکردهاند و انفکاکی در این زمینه وجود نداشته است.
بنابراین(اتحاد امامت و امارت) مجددا در آن تحقق یافته است در این بسط ید 40 ساله، ده سال امام راحل به عنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر کبیر انقلاب اسلامی، هم مرجعت تقلید داشت که ولاء امامت است و پاسخ گوی استفتاءات فراوان در حوزههای حاکمیتی و غیر حاکمیتی کارگزاران و مردم بود.
اما در40سال دوران بسط ید دوم اسلام که همان نظام امام خمینی(ره) است، اتحاد امامت و امارت به شکل نسبی و ناقص انجام یافته است.