چکیده:
وابستگی کشورها به همدیگر در عرصههای مختلف، بر وزن ژئوپلیتیکی و نوع رفتار آنها در عرصه بینالمللی تاثیر فراوانی دارد. جمهوری خودمختار نخجوان بهعنوان بخشی از کشور آذربایجان، توسط دالان زنگزورمگری ارمنستان از سرزمین مادری جدا افتاده است و پس از جنگ قرهباغ، تنها راه ارتباط زمینی بین نخجوان و جمهوری آذربایجان، استفاده از خاک ایران است. با توجه به روابط امنیتی و چالشهای فراوانی که در طی سالیان گذشته بین دولت آذربایجان و ایران بوجود آمده است و همچنین با توجه به عدم پیوستگی جغرافیایی این کشور با واحد برونگان خود (نخجوان)، که از بزرگترین مشکلات استراتژیکی این کشور می باشد، باید با افزایش سطح وابستگی ژئوپلیتیکی نخجوان به ایران، نوع روابط دو کشور آذربایجان و ایران را تغییر داد. از نگاه کارشناسان، گسترش همکاریهای منطقهای بین استانهای مرزی شمال غربی ایران با نخجوان، تلاش به منظور کاهش نفوذ قدرت منطقهای ترکیه در آذربایجان (نخجوان)، استفاده از اشتراکات مذهبی بهعنوان یک عامل سیاسی برای افزایش روابط، موثرترین عوامل برای افزایش وابستگی نخجوان به ایران در بعد سیاسی- امنیتی هستند.
خلاصه ماشینی:
پارامترهای سیاسی- امنیتی موثر بر افزایش وابستگی ژئوپلیتیکی جمهوری آذربایجان به ایران ؛ با تاکید بر منطقه خودمختار نخجوان هادی اعظمی ١ - محسن سلطانی 2 تاریخ دریافت : ١٣٩٥/١/٣٠- تاریخ پذیرش : ١٣٩٦/٩/٢١ چکیده وابستگی کشورها به همدیگر در عرصه های مختلف ، بر وزن ژئوپلیتیکی و نوع رفتار آنها در عرصه بین المللی تاثیر فراوانی دارد.
از نگاه کارشناسان ، گسترش همکاریهای منطقه ای بین استان های مرزی شمال غربی ایران با نخجوان ، تلاش به منظور کاهش نفوذ قدرت منطقه ای ترکیه در آذربایجان (نخجوان )، استفاده از اشتراکات مذهبی به عنوان یک عامل سیاسی برای افزایش روابط ، موثرترین عوامل برای افزایش وابستگی نخجوان به ایران در بعد سیاسی- امنیتی هستند.
با توجه به وابستگی این کشور به ایران برای برقراری ارتباط با نخجوان و نیز به دلیل عدم دورنمای روشن نسبت به بهبود روابط آذربایجان و ارمنستان و همچنین مرز کوتاه ١١ کیلومتری نخجوان با ترکیه که کاملا در تیررس توپخانه ارتش ارمنستان قرار دارد، لذا افزایش سطح وابستگی ژئوپلیتیکی نخجوان به ایران برای ایجاد تغییری هرچند اندک در نوع مناسبات جمهوری آذربایجان با همسایه جنوبی خود اهمیت دارد.
انجام میشود و از همه مهمتر ساختار سیاسی سکولار و لائیک ، مانع از موفقیت ایران در استفاده از عامل مذهب برای گسترش نفوذ خود در نخجوان و آذربایجان شده است (عیسی نژاد و بشیریان ، ١٣٩١: ٤).