چکیده:
این نوشته تلاشی است برای نشان دادن این نکته که نگاه گایر در کتاب رد انگاره نگری کانت با طرح اینکه مکان به شیء فی نفسه قابل اطلاق است تا چه اندازه بر فهمی غیرکانتی و غیر منطبق با نگاه فلسفی کانتی بنا شده و چگونه با همین برداشتِ غیرکانتی انگاره نگری کانتی را واقعگرایانه فهمیده، درحالی که همه ویژگی بروز اندیشه فلسفی کانت به اینست که شیء فی نفسه یا وجود بیرون از سوژه هست ولی هیچ شناخت پدیدارانه ای از آن ممکن نیست و از همین رو مکان بدان قابل اطلاق نیست. تلاش خواهد شد با رجوع به متن کانت روح اندیشه وی آشکار و از آن طریق فهم تجربه نگرانه گایر را با تردیدی فلسفی مواجه کرد. برای دفع مطول شدن، مقاله پیش رو تنها به فهم گایر از ویراست دوم نقد نخست کانت نظر داشته، به بخش دیگری از کتاب وی که به آثار متاخر کانت Nachlass استناد کرده نظر نداشته، زیرا روح استدلال وی در آن بخش نیز بر همان فهم تحلیل شده در این مقاله استوار است.
خلاصه ماشینی:
"انگاره نگری ، شی ء فی نفسه ، شی ء پدیداری ، استعلایی ، بازنمایی ، ظهور، وحدت آگاهی ١)مقدمه : نخست باید زمینه های مدعای گایر روشن شود: وی در ادامه برداشت استراسون (١٩٦٦، ص ٢٦) طرح کرده که کانت قیاس استعلایی را کمی پیش از انتشار نقد نخست بدان اضافه کرده است ، زیرا تصمیم گرفته بود برای صحت تجربه دلیلی با استفاده از آنالوژیهای تجربه یعنی نسبتی وثیق میان خودآگاهی و آگاهی از اعیان ارائه کند.
اما میتوان نشان داد که این دو بخش دور از هم نیستند: کانت در ٢١٩ B بیان میکند که فهم (apprehension) (خود گایر در ترجمه اش واژه آلمانی کانت را چنین ترجمه کرده است ) کنارهم قرارگرفتن بازنماییهای امکانی است ، ولی ادامه میدهد که شناخت اعیان به واسطه ادراکات حسی در هر تجربه ای نیازمند کثراتی حسی است که به نحو ابژکتیو در زمان بازنمایی میشوند، این بازنمایی به واسطه ارتباط بخشی مفاهیم پیشین یا همان مقولات است که ضرورت را با آنها همراه میکند و بنابراین تجربه تنها و تنها به واسطه ارتباط ضروری میان ادراکات حسی میسر است .
این فهم کانتی را چگونه میتوان با برداشت انگاره نگر وی در ویراست نخست سازگار نشان داد؟ گایر این گونه فهمیده که کانت میان دو وحدت آگاهی (apperception) تمایز قائل شده ؛ یکی اسناد به ابژه ، اعیان یا متعلقات شناخت ، و دیگری اسناد به سوژه یا من استعلایی است و مدعی است که گویی خود کانت نیز چنین برداشت دوگانه ای داشته است (١٩٨٧، ص ٨٤).
(2010) The Refutation of Idealism in The Cambridge Companion to Kant’s Critique Of Pure Reason, Edited By Paul Guyer, Cambridge University Press, New York."