چکیده:
متاسفانه با وجود اهمیت و تاثیر بسیاری که سبک هندی در تاریخ ادبیات ایران و شبه قاره داشـته ، تا امروز آنچنان که باید و شاید مورد تحقیق و بررسی قرار نگرفته است . در این مقاله کوشش شده است به سیر تحقیقات انجام گرفته پیرامون ایـن سـبک و شـاعران آن در ایران و جهان در پنجاه سال نخست قرن چهاردهم هجری شمسـی پرداختـه شـود و در پایـان بـا ارائـة تصویری کلی از تحقیقات این دوره ، به سوالاتی چند پاسخ داده شود.
خلاصه ماشینی:
"در سال ١٣١٠ ش وحید دسـتگردی در نخسـتین شـمارة سـال دوازدهـم ارمغـان، مقاله ای با عنوان «سفینة صائب » منتشر کرد و نوشت نسخه ای از سفینة صائب به خـط عارف تبریزی از شعرای معروف صفویه به دستش رسیده و برای استفادة فضلا، از این به بعد از این سفینه در مجلة ارمغان تحت عنوان «سفینة صائب » نقل خواهد شد؛ بـه ویـژه اینکه کتاب هایی که آن زمان در دسترس صائب بوده امروز کمتر به دسـت مـی آیـد و از حدود صد شاعر گمنام عصر خویش هم نام برده و از اشعار آنان نمونه ضبط کرده است .
هرچند اثر شبلی در زمان خود و حتی تا به امـروز از آثـار بسـیار خـوب و ارزشـمند دربارة تاریخ ادبیات فارسی و به ویژه سبک هندی است ، اما از بعضی عیوب قضاوتی خالی نیست ؛ مثلا در جایی می گوید: «تعجب در این است که شعرای ایران تا وقتی کـه در ایـران مـی بودنـد از هجوگویی و فحش دریغ نمی کردند، لیکن بعد از رفتن به هند زبان آنها مهذب می گردید.
این کتاب در واقع رسالة دکتـری مؤلـف بـوده بـا عنـوان «مختصری در تاریخ شعر فارسی در ایران و هند و سند» به راهنمایی محمد معین کـه از آن در سال ١٣٣٥ش در دانشگاه تهران دفاع کرد و می توان گفت نخسـتین کتـاب تحقیقـی در ایران است که منحصرا به شاعران پارسی گوی هند و سند می پردازد (سدارنگانی ، ص هفت )."