چکیده:
هدف از این پژوهش، مطالعه تأثیر یک دوره تمرین تداومی بر حساسترین شاخص التهابی پیشگوییکننده بیماری قلبیعروقی(پروتئین واکنشدهنده C )در موشهای صحرایی ماده چاق، نژاد ویستار(با وزنگرم، سن 21 ماه و سپریشدن دستکم سه ماه از اتمام دوران باروری آنها)بود.به همین منظور، 64 سر موش صحرایی انتخاب و به گروههای متفاوتی دستهبندی شدند، که شامل این گروهها بودند: جوان چاق(گرم و سن 21 ماه)و مسن چاق(گرم و سن 21 ماه).گروه اخیر نیز بهطور تصادفی به زیرگروههای پیشآزمون، کنترل میانآزمون، تمرینی میانآزمون کنترل پسآزمون و تمرینی پسآزمون تقسیم شد.پس از مطالعه مقدماتی درخصوص تفاوت مقادیر PRC روی گروههای جوان چاق و لاغر، مسن لاغر و گروه مسن چاق پیشآزمون(از گروه اخیر بهطور مشترک در مطالعه مقدماتی و اصلی استفاده شد)، مطالعه اصلی روی سایر گروهها انجام شد.برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هفتهای پنج جلسه با سرعت و مدت تعیینشده اجرا شد.خونگیری پایه پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی(پیشآزمون) و در مرحله میانآزمون و پسآزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر PRC با روش ایمنوتور بیدیمتریک اندازهگیری شد.دادهها با استفاده از آزمون اندازهگیریهای مکرر و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج نشان دادند، مقادیر PRC در شش هفته نخست تمرین کاهش یافته، اما معنادار نبودهاند(08/0- P ).بهطور کلی، با توجه به نتایج بهدست آمده میتوان گفت، کاهش PRC پس از تمرینهای تداومی حاکی از تخفیف فرایند آتروژنز است.
خلاصه ماشینی:
"با آنکه پژوهشهایی روی حیوانات انجام شدهاند که در آنها، پژوهشگران آثار فعالیتهای ورزشی گوناگونی را بر مقدار چربیهای خونی مطالعه کردهاند(36، 38)، ولی پژوهشی که آثار فعالیت ورزشی کاملا کنترلشده را در یک دوره نسبتا طولانی بر مقادیر PRC نشان دهد، یافت نشده است.
از اینرو، برای مشخصشدن این موضوع که آیا واقعا تفاوت معناداری بین این شاخصها با چاقی و سن وجود دارد یا خیر، پس از مشخصشدن این موضوع که آیا واقعا تفاوت معناداری بین این شاخصها با چاقی و سن وجود دارد یا خیر، پس از مشخصشدن و به پایانرسیدن دوران باروری آنها، تعداد 40 سر موش صحرایی 18 ماهه (تحت عنوان مسن چاق)و 8 سر موش جوان یک ماهه انفرادی پلیکربنات()نگهداری شد تا از طریق کاهش فعالیت طبیعی دوره تاریکی آنها(42، 50، 64، 78)، دسترسی آزاد به آب و غذا(تعادل انرژی مثبت)و همچنین کاهش تحرک ناشی از فرایند سالمندی(31)و درنتیجه تغییر احتمالی وزن چربی، شرایط لازم برای افزایش شاخصهای مورد نظر فراهم شود.
لازم به یادآوری است که تمام ویژگیهای موشهای جوان با موشهای مسن در ابتدای مطالعه مقدماتی مشابه بودند و اطلاق عنوان چاق یا لاغر در این چهار گروه را میتوان باتوجه به اجرای برنامه، محدود یا نامحدود بودن فضای لازم برای فعالیت دوره شبانه، همچنین اعمال شرایط تغذیهای با تعادل کالریک مثبت و منفی و سرانجام وجود تفاوت معنادار در مقادیر چربیهای خونی بیان داشت.
در این پژوهش، تأثیر 12 هفته تمرین تداومی به مدت پنج جلسه در هفته، بر شاخص التهابی PRC-sh در موشهای ماده ویستار 14848 مسن و چاق که دستکم سه ماه از دوران باروری آنها گذشته بود و در انتهای پژوهش تقریبا 24 ماهه بودند، مطالعه شد."