چکیده:
از جمله خصایص بارز سبکی شعرای نامی سبک هندی، که شعرشان را از اشعار سبک های دیگر متمایزتر جلوه می دهد مخالف خوانی یا انحراف از نرم است . منظور از مخالف خوانی، در اشعار شعرای سبک هندی آن است که شعرای این سبک، به جهت دست یافتن به «معنی بیگانه» و پروراندن معانی و مضامین بکر شعری و متفاوت از آن چه در هنجار دیرینه ی ادبی است، در مورد معانی و مضامین کلیشه ای و رایج در ادب فارسی و شخصیت ها و عناصر مشهور داستانی و قرآنی و اسطوره ای نظیر: آب حیات، خضر، اسکندر، جام جم، یوسف، ابراهیم، عیسی، سلیمان و... از زاویه ای غیر عرفی می نگرند و به خلاف آمد عادت در مورد آن به قضاوت می نشینند، یعنی به انتقاد از آن چیزی می پردازند که در عرف و هنجار دیرینه ی ادبی، به ستایش و نگرش مثبت پیرامون آن پدیده ی شعری پرداخته شده و یا به ستایش و نگرش مثبت نسبت به آن چیزی می پردازند که در عرف و هنجار دیرینه ی ادبی، با انتقاد و نگرش منفی با آن برخورد شده است. نگارنده در این پژوهش موارد مخالف خوانی را از اشعار بیدل استخراج و به ترتیب حروف الفبایی مورد بحث قرار داده است و از اشعار دیگر شعرای سبک هندی نیز هر جا که ضروری به نظر می رسید، بهره برده است. هدف از این تحقیق تعیین موارد مخالف خوانی و انحراف از نرم در سبک هندی، در محدوده ی شعر بیدل دهلوی است. نتیجه ی تحقیق اینکه مخالف خوانی در شعر بیدل دهلوی، با تاسی از شعرای نامدار سبک هندی از بسامد بالاتری برخوردار است.
One of the significant features of the prominent poets of Hindi Style which distinguishes their poetry from other styles is Disagreement or norm deviation. Disagreement in Hindi Style happens when the poets use non-conventional point of view to achieve an “alien meaning” and develop different original meanings and implications. Unlike the habit، they judge about the meanings and common stereotypes in Persian literature، famous fictional mystical and mythical elements such as Ab-e-Hayat، Khidr، Alexander، Jaam-e-Jam، Joseph، Abraham، Jesus، Solomon….In other words they normally criticize and point negative attitudes towards the things that in the long literary tradition have been praised and viewed positively، Or vice versa. The author of this study has extracted the reading against cases from the poetry of Biddle، discussed them alphabetically and benefited from other poets wherever it was necessary. The aim of this study is to determine the Disagreement and diversion of norms in Hindi style in Bidel’s poetry. The results demonstrate that following the famous poets of Hindi style، norm deviation can be observed with a high frequency in Bidel’s poetry.
خلاصه ماشینی:
بيدل ، با تأسي از شعراي پيشرو سبک هندي ، به جهت دست يافتن به معني بيگانه و مخالف خواني ، يک عنصر و پديده ي شعري را که بيشتر برگرفته از محيط اطراف و طبيعت پيرامون اوست ، با کمک ذهن خلاق و فکر دقيق ، موشکافانه ، از جنبه ها و زواياي مختلف مورد مطالعه قرار داده و درباره ي آن به داوري مي نشيند، يعني به نکوهش و نگرش منفي نسبت به آن چيزي مي پردازد که در هنجار و عادت ديرينه ادبي ، به ستايش و نگرش مثبت پيرامون آن چيز پرداخته شده و يا به ستايش و نگرش مثبت نسبت به آن چيزي مي پردازد که در هنجار ادبي ، با نگرش منفي با آن برخورد شده است .
منظور از مخالف خواني و انحراف از نرم در اشعار شعراي سبک هندي، آن است که اين شعرا براي خلق معاني و مضامين بکر شعري و به علت قرار گرفتن در موقعيت هاي مختلف زندگي و نيز بر خلاف نظام سياسي- مذهبي حاکم بر جامعه ي صفوي، که شديدا تحت تأثير باور ها و عقايد گذشته است ، در خصوص معاني و مضامين کليشه اي و رايج در ادب فارسي و شخصيت ها و عناصر مشهور داستاني و قرآني و اسطوره اي نظير: آب حيات ، خضر(ع )، اسکندر، جام جم ، يوسف (ع )، ابراهيم (ع )، عيسي (ع )، سليمان (ع ) و...