چکیده:
با توجه به گستردگی کاربرد کانیهای رسی و اهمیت آن در صنایع مختلف و پروژههای عمرانی، شناخت کافی از کانیهای رسی از اهمیت بسیار برخوردار است. بیشک با شناخت هرچه بهتر این کانیها، موارد استفاده بهینه از آنها راحتتر و تدریس آنها علمیتر و جذابتر خواهد بود.نوع تقسیمبندی این مواد در کشورهای مختلف، و از دیدگاه دانشمندان مختلف، کمی متفاوت است، اما تقریبا مشابه و نزدیک به هم است. از اینرو با توجه به نوع پروژههای اجرایی همچون پروژههای عمرانی (سدسازی، تونلسازی، جاده و غیره) یا صنایع مختلف (رنگ، لاستیک، کاغذ، غذایی و...) پس از احتمال حضور کانیهای رسی، بهدلیل اینکه انواع گوناگون آن رفتار متفاوت از خود نشان میدهند، لازم است شناسایی دقیق روی آنها انجام گیرد. یکی از روشهای موثر در دنیا، روش آنالیز پراش اشعه ایکس است. در این روش، آمادهسازی نمونههای جمعآوری شده از منطقه مورد مطالعه بسیار مهم است، به این معنا که بهدلیل اندازه و نوع ساختار آنها باید آنها را به روشهای گوناگون از سایر کانیها جدا کرد و سپس با انجام آنالیز اشعه ایکس، به شناسایی آنها پرداخت. با آشنایی هرچه بیشتر با روشهای شناسایی این موادمعدنی، انتقال مفاهیم درسی به فراگیران آسانتر خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"۲. رسها بهعنوان یکی از اجزای تشکیلدهنده مهم در اکثر خاکها در پوسته زمین بهعنوان مصالح مورد استفاده در پروژههای عمرانی حضور دارند که در این حالت شناسایی آنها بهدلیل رفتار متفاوتشان از اهمیت بسیار برخوردار است، زیرا حضور یا عدم حضور آنها میتواند در عملکرد پروژه نقش داشته باشد، اینجاست که برای شناسایی آنها در خاکها نیاز به آمادهسازیهای خاص است.
روش تحقیق برای شناسایی رسها بهعنوان یکی از اجزای تشکیلدهنده خاکها، باید ابتدا نمونهها آمادهسازی شوند بنابراین آمادهسازی نمونه از مهمترین مراحل در آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) است.
برای شناسایی رسها بهعنوان یکی از اجزای تشکیلدهنده خاکها، باید ابتدا نمونهها آمادهسازی شوند بنابراین آمادهسازی نمونه از مهمترین مراحل در آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) است.
هدف از بهکار بردن این مایع، بررسی میزان انبساط و بهدست آوردن اطلاعات پایه تکمیلی برای شناسایی کانیهاست (رجوع شود به تصویر صفحه) شکل ۷: نمایش موقعیت پیکهای استاندارد چهار نوع رس مختلف (رجوع شود به تصویر صفحه) کلریت بدون گلیکول و حرارت نمونه با گلیکول نمونه حرارت داده شده در دمای ۴۰۰ درجه نمونه حرارت داده شد در دمای ۵۵۰ درجه بدون گلیکول و حرارت نمونه با گلیکول نمونه حرارت داده شده در دمای ۴۰۰ درجه نمونه حرارت داده شد در دمای ۵۵۰ درجه (رجوع شود به تصویر صفحه) کائولینیت شکل ۹: تغییرات بهوجود آمده در اثر حرارت ۵۵۰ درجه سانتیگراد شکل ۸: نمایش حذف پیک اصلی (پیک شماره ۴) با اعمال حرارت ۵۵۰ درجه سانتیگراد در نمونه حاوی کائولن (رجوع شود به تصویر صفحه) پینوشتها 1."