چکیده:
هدف این پژوهش بررسی اصلاحات و اقدامات اداری و مذهبی عمر بن عبدالعزیز خلیفه اموی از دیدگاه مورخین اسلامی می باشد. بر این اساس یافته های پژوهش حاکی از آن است که مورخین اسلامی در ارزیابی اقدامات مذهبی و اداری عمر بن عبدالعزیز به دو گروه تقسیم شده اند؛ اکثر آن ها از او چهره ای مثبت و خلیفه ای عادل ، زاهد و راشد را ترسیم می کنند و با تکیه بر اعمال مثبت او از نکات منفی زندگی اش چشم پوشی کرده و درصدد توجیه سوالات اساسی در خصوص مشروعیت خلافت او برآمده اند. اما گروهی دیگر نگرشی مثبت به او ندارند و مدارک تاریخی موجود هم تا حدی این دیدگاه را تایید می کند. بنابراین مطالعه ای همه جانبه در مورد اقدامات و اصلاحات مذهبی و اداری عمر بن عبدالعزیز حاکی از آن است که وی بعد از به خلافت رسیدن با استفاده از شیوه عدالت محورانه دست به اصلاحات مذهبی و اداری زد. که این اقدامات از نگاه اکثر مورخان مورد تمجید قرار گرفته است ؛ به طوری که عده ای از آنان در آثار خود سعی در جدا نمودن وی از سایر خلفای بنیامیه برآمده ، حتی تغییر مشی سیاسی او را ناشی از تربیت وی در مدینه دانسته اند. اما مورخان دیگر با برشمردن دلایلی چون نارضایتی عموم مردم و از جمله شیعیان از دولت اموی، وجود حکام ظالم و فعالیت داعیان عباسی در این دوره اصلاحات مذهبی و اداری عمر بن عبدالعزیز را از روی سیاست و شرایط زمانه برشمرده اند.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس یافته های پژوهش حاکی از آن است که مورخین اسلامی در ارزیابی اقدامات مذهبی و اداری عمر بن عبدالعزیز به دو گروه تقسیم شده اند؛ اکثر آن ها از او چهره ای مثبت و خلیفه ای عادل ، زاهد و راشد را ترسیم می کنند و با تکیه بر اعمال مثبت او از نکات منفی زندگی اش چشم پوشی کرده و درصدد توجیه سؤالات اساسی در خصوص مشروعیت خلافت او برآمده اند.
فرماندار در جواب نوشت که علی (ع ) فرزندان متعددی از میان تیره های مختلف قریش دارد، مقصود کدام فرزندان او هستند؟ عمر (با ناراحتی ) نوشت که اگر من به تو دستور بدهم که گوسفندی قربانی کنی ، تو خواهی پرسید که آیا سیاه باشد یا سفید؟ وقتی این نامۀ من به دست تو رسید، ده هزار دینار را در میان فرزندان علی از فاطمه (رضوان الله علیها) تقسیم کن ، چرا که حقوق زیادی از آن ها ضایع شده است ».
(ابن ابی شبیه ، ١٤٠٩: ٦؛ بخاری، (33 :1401 اقدام عمر بن عبدالعزیز در جمع آوری سیره و احادیث پیامبر را باید حرکتی مهم و ارزشمند تلقی کرد؛ زیرا که چنین عملکرد متفاوت و بنیادی تنها از عهده خلیفه مسلمین قابل اجرا بود و در شرایطی که بنی امیه ولو به ظاهر، اقتدا به خلفای راشدین را سرلوحه اقداماتشان معرفی میکردند، خطر نابودی و نسیان میتوانست آسیب عظیمی بر این حوزه وارد کند."