چکیده:
تولید مثل متعارف نزد بشر به شکل جنسی صورت میگیرد. در این شیوه اسپرم و تخمک ، زیگوت یا سلول تخم را تشکیل میدهند و سپس مراحل جنینی آغاز میشود. در شبیه سازی، موجود زنده ، بدون آمیزش جنسی و دخالت اسپرم تولید میشود، بدین صورت که از یک سلول جسمی تمایز یافته و ترکیب آن با تخمکی که هسته اش برداشته شده ، یک موجود زنده کامل متولد میشود. شبیه سازی در نباتات و حیوانات به اتفاق امامیه و اهل سنت جایز است ، ولی در مورد شبیه سازی انسانها آراء مختلف است . برخی از فقهای امامیه ، قائل به جواز مطلق و برخی قائل به جواز مقید و برخی نیز قائل به حرمت میباشند، اما فقهای اهل سنت به اتفاق آن را حرام میدانند. از جمله ادله حرمت این عمل ، تغییر در خلقت خدا است که در این نوشتار با بررسی ادله مربوط به آن ، این نتیجه حاصل میشود که این ادله شامل شبیه سازی نمیباشند و از این حیث نمیتوان شبیه سازی انسانی را تحریم کرد
Normal Reproduction of mankind is done through sexual intercourse. In this way، the sperm and ovum form Zygote or egg cell and the embryonic stages begin. In cloning process، Living being is produced without sexual intercourse and sperm involvement. Thus it differs from the somatic cell and through its combination with an egg cell from which the nucleus has been removed، a complete Living being is born. Cloning of plants and animals is permissible in Imāmīyeh and Sunnī jurisprudence; however have different ideas about human cloning. Some of Imāmī jurists consider it absolute permit، and some of them limited permit and others find it unlawful but Sunnī jurists recognize it as an unlawful action. Changing the creation of God is among the reasons for the prohibition of the practice. In the current paper by examining this reason، one may conclude that this reason does not include the cloning and in this case cannot be banned human Cloning.
خلاصه ماشینی:
"به بیانی دیگر میتوان گفت : اگر گستره معنایی خلق خدا را شامل تمامی پدیدارها و از جمله انسان بدانیم ، باور به حرمت تغییر مادی در تمام مخلوقات و پدیده ها (حتی مثل آرد کردن گندم و بذر پاشی برای کشاورزی و بافندگی)، مستلزم تالی فاسد است ؛ زیرا راه تعامل و ارتباط انسان با طبیعت را میبندد و هرگونه استفاده از طبیعت و تصرف در آن حریم ، ممنوع به شمار میآید، حال آنکه هیچ عاقلی این معنا را تأیید نمیکند و به اتفاق چنین فهمی باطل است (قائمی ، ١٤٢٧ق ، .
آیه فطرت که اهل سنت بدان استناد کرده اند، به صراحت تبدیل خلق خدا را نفی میکند و این امر مورد قبول شیعه و سنی است ، آنچه محل اختلاف است ، اینکه منظور از این خلق چیست ؟ امامیه معتقد است که منظور از خلق ، دین و احکام الهی است که هیچ کسی نمیتواند از جانب خود آن را تغییردهد و اگر خلق را به این معنا بگیریم (که معنای صحیح همین است و صدر این آیه دلالت بر آن دارد)، از این آیه ، حرمت شبیه سازی که نوعی تغییر در مخلوقات است ، به دست نمیآید.
با توجه به آنچه بیان شد، میتوان گفت که آیه مورد بحث از اساس ناظر به تغییرات مادی در انسان و طبیعت نیست ، بلکه در صدد تحذیر انسانها از تغییر در دین و احکام الهی است که بر این معنا، قرائنی از آیات قرآن (مثل آیه فطرت ) و روایات معصومان (ع ) وجود دارد."