چکیده:
«ترور هدفمند» را میتوان در طول تاریخ به اشکال مختلف مشاهده کرد.این اثر در نظر دارد تا مفهوم «ترور هدفمند از منظر حقوق بین الملل » را به صورت زیر تبیین نماید. نخست ، تعریفی حقوقی و مطلوب از این مفهوم ارائه مینماید؛ دوم، مدلها و چارچوبهای حقوقی حاکم بر ترور هدفمند (مدل حقوق داخلی، مدل حقوق بشر، مدل حقوق توسل به زور Jus Ad Bellum و مدل حقوق بشرودوستانه Jus In Bellum) را بررسی میکند؛ سوم، به بررسی تفصیلی آن از منظر حقوق بین الملل بشردوستانه و اصول وقواعد حاکم بر آن (اصول تفکیک ، تناسب و ...) میپردازد؛ و چهارم، مشروع بودن ارتکاب ترور هدفمند و شروط آن را براساس حقوق بین الملل کنونی ارائه مینماید.
The “Targeted Killing” can be seen in various formsover the course of past history. It plans to explain the concept of "Targeted Killing under international law" as follows:First, it provides a legal and desirable definition of the concept;Second, it examines various legal frameworks and models governing The Targeted Killing(The Model of domestic law;The Modelof human rights law; The Model ofJus Ad Bellum and The Model of Jus In Bellum);Third, it studies Targeted Killing under international humanitarian law and its rules and principles (The principles of separation, Proportionality, etc.) as a detailed and deep form;Finally the fourth, it provides the legitimacy of Targeted Killing and its conditions under current international law.
خلاصه ماشینی:
International Humanitarian Law Model / Armed conflict Theory سرکردگان آنها، در یک مخاصمه مسلحانه صورت میگیرد و هیچ منع قانونی وجود ندارد و تنها باید این عملیاتها را بر اساس قواعد حقوق بین المللی بشردوستانه که چارچوب قابل اعمال در این نوع موارد است ، ترتیب داد.
مفهوم «مقاومت خودجوش» چهار شرط باید داشته باشد تا نیروی مدافع به عنوان یک رزمنده تلقی شود: الف ) سرزمین مورد دفاع هنوز اشغال نشده باشد؛ ب) جمعیت منطقه در آستانه اشغال، به طور خودجوش اسلحه به دست بگیرند، مثل گروه مقاومت خرمشهر در زمان حمله نیروهای بعثی عراق در اوایل جنگ ایران-عراق؛ ج) غیرنظامیان درگیر در مقاومت مسلحانه فرصت سازماندهی خود را به شکل میلیشیا (دسته های داوطلب ) نداشته باشند؛ و د) آنها باید قوانین و عرفهای جنگی و به طور کلی حقوق بین المللی بشردوستانه را رعایت کنند.
اما منتقدان سیاست های ترور هدفمند نیز بیکار ننشسته و در پاسخ میگویند: بر فرض که تعاریف متعدد حقوقی که از «رزمنده» وجود دارد، افراد متهم به تروریسم را نیز دربرگیرد اما باز هم ابهام موجود در این مفهوم (به لحاظ تعدد تعریف در خصوص موضوع واحد) مرتفع نمیشود، زیرا برخی تعاریف ، ترویست ها را به عنوان رزمنده شناسایی نمیکنند و مطابق ماده ٥ کنوانسیون سوم ژنو ١٩٤٩(راجع به رفتار با اسرای جنگی) در صورت تردید در خصوص وضعیت فرد، با توجه به اصل احتیاط و برای حفظ غیرنظامیان که همواره مورد حمایت حقوق بشردوستانه در اصل تفکیک قرار گرفته است ، می توان اصل را بر غیرنظامی بودن آن افراد تلقی نمود مگر آنکه دلیل واضح و قابل قبولی بر خلاف آن یافت شود.