خلاصه ماشینی:
با توجه به امکان تحقیقات و بررسی قدیمیترین اسناد و مدارک موجود، قدمت برخی از این لوازم به دوران ماقبل تاریخ و برخی نیز به متعلق به نیمهی قرن نوزدهم میلادی یعنی زمانی که مدهای غربی به تدریج بر آرایش بانوان، تأثیر گذاردند میباشد.
در موزهی ایران باستان و نیز در موزهی اتریش،سرمهدانهای مرمری(شکل 2 و 3)وجود دارند که حاوی خمیر براق آبیرنگی هستند که در منطقهی سقزآباد زنجان یافت شده و قدمت آنها به 4500 سال پیش از میلاد میرسد.
در مجسمههای زمان پارتیان و ساسانیان(شکل 4)،شیوهی آرایش موها و صورت،متنوعتر شده و صورتها حالتی طبیعیتر یافتهاند،به نحوی که به چهرههای امروزی شبیهتر هستند و موهای تزیین شده،تاج و تورهای بلند زنان پارتی،توجه هربینندهای را به خود جلب میکند.
یک ظرف نقرهای بسیار نفیس و زبیا،به شکل یک الهه متعلق به دوران ساسانیان در موزهی کرملین وجود دارد که صورت این الهه قسمت مدور ظروف را شکل میدهد و زیبایی آن بیانگر سلیقهی ساسانیان در پسندیدن زنان زیباست.
تمامی هفت جزء لوازم آرایش در مکانها و ادوار مختلف به یک میزان دارای اهمیت نبوده و بنا به موقعیت اجتماعی افراد و نیز بهای لوازم آرایش، (به تصویر صفحه مراجعه شود) میزان استفاده از آنها متفاوت بوده است.
اینک به بررسی جداگانهی هر یک از این هفت قلم لوازم آرایش میپردازیم: هفت قلم آرایش:جزءبهجزء سرمه(کحل): سرمه در میان هفت قلم لوازم آرایش،قدیمیترین آنها بوده و از نظر جغرافیایی در پهنهی وسیعترین مورد استفاده قرار گرفته است.