چکیده:
قیصرامین پور و بدر شاکرالسیاب به عنوان دو چهره برجسته در ادبیـات معـاصـر ایران و عراق، ضمن بهره گیری از شاخص های رمانتیسم و پردازش مولفه های خاص این مکتب در سروده های خود، توانسته اند با الهام از ظرفیت های موجود، اشعاری زنده، دلنشین و متناسب با زمانه خود برجای گذارند. خاطرات شیرین کودکی و حسرت تلخ بازگشت به آن دوران، ستایش از طبیعت ساده و بی-آلایش روستا و تنفر از مظاهر تمدن جدید، مرگ اندیشی، نگاه دوگانه به عشق و... از مهم ترین جلوه هایی است که هم زمان، رمانتیسم را با دو سیمای خندان و گریان، در شعر این دو شاعر، به تصویر می کشند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که امین پور و سیاب به عنوان دو شاعر سرشناس مکتب رمانتیسم در ادبیات معاصر عربی و فارسی در برخی بن مایه های نوستالژی، همچون: دوری از روستا، خاطرات کودکی، مرگ اندیشی و... اشتراک فکری و مضمونی دارند.
خلاصه ماشینی:
با نگاهی به زمینههای پیدایش شعر نو در ادبیات فارسی و عربی و بررسی آثار و اندیشههای شاعران نوپرداز، نقاط مشترک بسیاری را میتوان در زندگی و افکار آنان پیدا کرد، از جملۀ این شاعران، میتوان به قیصر امینپور شاعر خوش آوازۀ ایرانی و بدر شاکر السیاب شاعر برجستۀ عراقی اشاره نمود که اگرچه میان این دو شاعر، پیوند و ارتباطی (تأثیر و تأثر) نبوده است؛ اما رشد و بالندگی این دو در دامن طبیعت روستا، نفی مظاهر تمدن جدید و نگاه منتقدانه به امور پیرامون، بازتابهایی از رمانتیسم را در سرودههایشان ارائه میدهدکه مقایسۀ این سرودهها براساس مکتب آمریکایی که دو عنصر تشابه و زیبایی شناسی را در ادبیات تطبیقی کافی میداند، مخاطبان را در شناسایی جلوههای مشترک اشعار این دو شـاعر یاری میرساند.
عشق زندگیساز و زندگیسوز قیصر امینپور و بدر شاکر السیاب، در اشعار خود از زاویههای مختلف به موضوع عشق پرداختهاند؛ اما در نسبت میان مخلوقات، کاربرد متفاوت واژۀ عشق به عنوان پدیدهای مؤثـر کـه گـاهی میتوانـد برای انسان، زنـدگیساز باشـد وگـاهی جانگداز، به رمانتیسم این دو شاعر، جلوهای زیبا و بدیع بخشیده و به نوعی بیانگر چهرۀ دوگانۀ عشق در نگاه رمانتیکی این دو شاعر است.
) بر این اساس، مقایسۀ اشعار امینپور و سیاب، نشان میدهد که هر دو شاعر با تحسر تمام، خاطرات تلخ و شیرین ایام گذشته را با واژگان رمانتیک خود به سرایش درآوردهاند که در این رهگذر، بازگشت به دوران کودکی و یادآوری خاطرات آن، اگرچه دلنشین و زیباست؛ اما زمینهساز نومیدی و اندوه در سرودههای این دو شاعر نیز است.