چکیده:
قرن بیست و یکم، گواه رشد وابستگی متقابل و همگرایی در جهان است؛ این تغییرات بنابر دیدگاه بسیاری از اندیشمندان، همانطور که به «همگرایی فرهنگها» منجر می شود می تواند تفاوت های قومی را نیز پایدار نماید و منجر به تمایلات ملی، دینی، نژادی و قومی شود چرا که اصلی ترین مشخصه ای را که می توان به «پسامدرنیته» نسبت داد، عبارت از «تکثرگرائی» دایم و غیر قابل کاهش فرهنگ ها، سنت های همگانی و جهان بینی ها می باشد. یکی از دستاوردهای آن، برنامه ریزی برای اوقات فراغت انسانها است؛ از این رو می توان بزرگترین تولید و مصرف قرن بیست و یکم را حول محور «تولید و مصرف اوقات فراغت» دانست. از آنجا که صنعت گردشگری می تواند در پر کردن اوقات فراغت نقش بسزایی داشته باشد. لذا امروزه این صنعت به یکی از بزرگترین منابع درآمد ملی و در عین حال از عوامل موثر در تبادلات فرهنگی میان کشورها تبدیل شده است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیرات توسعه گردشگری قومی بر موضوعات فرهنگی- اجتماعی جامعه می باشد. روش پژوهش این مطالعه، از لحاظ هدف در دسته پژوهش های توسعه ای- کاربردی قرار می گیرد و یک پژوهش توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش، گروه های ذی نفع توسعه گردشگری قومی روستاهای هدف گردشگری واقع در استان کرمانشاه می باشند. براساس نتایج تحقیق، فرضیات فرعی و فرضیه اصلی در سطح اطمینان 95% تایید و مشخص شد که از نظر گروه های ذی نفع، «توسعه گردشگری قومی» بر ابعاد اجتماعی- فرهنگی جامعه تاثیرگذار می باشد. طبق نتایج آزمون دوجمله ای و شاخص های آماری رتبه بندی گویه های مرتبط با موضوعات فرهنگی - اجتماعی گردشگری قومی نشان می دهد که موضوعات مرتبط با ابعاد چهارگانه اجتماعی- فرهنگی، دارای یک درجه اهمیت نیستند از دیدگاه گروه های ذی نفع توسعه گردشگری قومی، بعد هنجارهای فرهنگی در برترین اولویت قرار دارد و به ترتیب موضوعات بعد اجتماعی، بعد محافظت فرهنگی و بعد اصالت قومی در اولویت های بعدی می باشند.